万物备于身,乾坤不负人。
时光嗟荏苒,事体落因循。
既感青春老,还惊白发新。
胸中若无有,未免作矣尘。
展开阅读全文
重谢诸公为买园,买园城里占林泉。
七千来步平流水,二十馀家争出钱。
嘉佑卜居终是僦,熙宁受券遂能专。
凤凰楼下新闲客,道德坊中旧散仙。
洛浦清风朝满袖,嵩岑皓月夜盈轩。
接{上罒下离}倒戴芰荷畔,谈尘轻轻摇柳边。
陌彻铜驼花烂漫,堤连金谷草芊绵。
青春未老尚可出,红日已高犹自眠。
洞号长生宜有主,窝名安乐岂无权。
敢於世上明开眼,会向人间别看天。
尽送光阴归酒盏,都移造化入诗篇。
也知此片好田地,消得尧夫笔似椽。
忽忆东朐为客日,壮心初见水云乡。
岛夷居处邻荒服,潮水来时杂海商。
卧看苍溟围大块,坐观红日出扶桑。
虚生虚死人何限,男子之称不易当。
地势东南一概倾,水流何日得安平。
天津更在急流处,无限高深并此声。
吾亦爱吾庐,吾庐似野居。
性随天共淡,身与世俱疏。
遍地长芳草,满床堆乱书。
自从无事后,更不著工夫。
君子温良当责备,小人情伪又须知。
因惊世上机关恶,遂觉壶中日月迟。
诗者人之志,非诗志莫传。
人和心尽见,天与意相连。
论物生新句,评文起雅言。
兴来如宿构,未始用雕镌。
名园相倚洛阳春,巷陌无尘罗绮新。
何处青楼隔桃李,乐声时复到天津。
人若天津远,来须特特来。
闲馀知道泰,静久觉神开。
悟易观棋局,谈诗捻酒杯。
世情千万状,都不与装怀。
展开阅读全文
庚星一点光无涯,日来飞入江东家。
江东江左旧声气,叔氏得之真差事。
归来瑞光凌九霄,叔氏喜亦迎眉鬓。
家人惊起偏物色,袖中却得真英物。
螟蛉须信逢蜾蠃,莫惜丁宁长类我。
他年解有速肖时,会振风流旧江左。