绕堤杨柳轻风里,隔水楼台细雨中。
酒放半醺重九后,此时情味更无穷。
为人须是与人群,不与人群不尽人。
大舜与人焉有异,帝尧亲族亦推伦。
人心龃龉一身病,事体和谐四海春。
心在四支心是主,四支又复远于身。
好景信移情,直连毛骨诚。
为怜多胜概,尤喜近都城。
竹色交山色,松声乱水声。
岂辞终日爱,解榻傍虚楹。
二味相知就瓮头,一般收口效偏优。
同斟祗却因无事,独酌何尝为有愁。
才沃便从真宰辟,半醺仍约伏义游。
人间尽爱醉时好,未到醉时谁肯体。
小阁清风岂易当,一般情味若义皇。
洛阳有客不知姓,二十年来享此凉。
人寿百来年,其过岂容易。
虽然瞬息间,其间多少事。
号为能了事,必先能了身。
身苟未能了,何暇能了人。
展开阅读全文
一雨一番新,非关鼓铸频。
纵多难赠客,便失不猜人。
遍地未为富,满阶那济贫。
买愁须有为,酤酒断无因。
散处如筹计,重时似索陈。
不能賙已急,何暇更賙亲。