云势移峰缓,泉声出竹迟。
此时无限意,唯有翠禽知。
老者得其养,幼者得其仰。
劳者得其饷,死者得其葬。
展开阅读全文
朴散人道立,法始乎羲皇。
岁月易迁革,书传难考详。
二帝启禅让,三王正纪纲。
五伯仗形胜,七国争强梁。
两汉骧龙凤,三分走虎狼。
西晋擅风流,群凶来北荒。
东晋事清芬,传馨宋齐梁。
逮陈不足算,江表成悲伤。
后魏乘晋弊,扫除几小康。
迁洛未甚久,旋闻东西将。
北齐举爝火,后周驰星光。
隋能一统之,驾福于巨唐。
五代如传舍,天下徒扰攘。
不有真主出,何由奠中央。
一万时区字,四千年兴亡。
五百主肇位,七十国开疆。
或混同六合,或控制一方。
或创业先后。或垂祚短长。
或奋于将坠,或奋于已昌。
或灾兴无妄,或福会不祥。
或患生藩屏,或难起萧墙。
或病由唇齿,或疾亟膏肓。
谈笑萌事端,酒食开战场。
情欲之一发,利害之相戕。
剧力恣知噬,无涯罹祸殃。
山川才表里,丘陇又荒凉。
荆棘除难尽,芝兰种未芳。
龙蛇走平地,玉石碎昆岗。
善设称周孔,能齐是老庄,
奈何言已病,安得意都忘。
克肖子孙,振起家门。
不肖子孙,破败家门。
猗嗟子孙,盛衰之根。
人间仕官几千里,堂上亲闱别两重。
须念鹏飞从此始,方今路险善求容。
名利从来本任才,行人不用苦相猜。
壶中日月长多少,闲步天津看往来。
君子学道则务本,小人见利则忘生。
务本则非礼不动,见利则非贿不行。
学仙欲不死,学佛欲再生。
再生与不死,二者不果能。
设使人果能,方始入于情。
赏哉林下人,不为人所惜。
哀哉公与卿,重为人所惑。
上巳观花花意秾,今年正与昔年同。
当时同赏知何处,把酒独能对远风。
语言须中节,义理贵从宜。
可革仍三就,当行必再思。