休叹浮生荣与辱,且听终日水潺潺。
遥穿暝霭孤鸿去,横截野烟双鹭还。
佳树排青岩下圃,好峰环翠县前山。
报言名利差轻者,少辍光阴到此间。
一喜长年为寿域,二喜丰年为乐国。
三喜清闲为福德,四喜安康为福力。
时之来兮其势可乘,时之去兮其势遂生。
前日之事兮今日不行,今日之事兮后来必更。
人不善赏花,只爱花之貌。
人或善赏花,只爱花之妙。
花貌在颜色,颜色人可效。
花妙在精神,精神人莫造。
势盛举头方偃蹇,气衰旋踵却嗟吁。
厚诬天下称贤者,天下何尝可厚诬。
满目平原百里赊,寂寥深处见人家。
三间草屋无樵爨,一□□□有野花。
远出小童寻路径,归来老叟带烟霞。
数声起笛寒山暮,光照柴门月满斜。
既人能事人,又焉能事鬼。
人鬼虽不同,其理何尝异。
终岁都无事,四时长有花。
小车乘兴去,所到便如家。
展开阅读全文
史笔善记事,画笔善状物。
状物与记事,二者各得一。
诗史善记意,诗书善状情。
状情与记意,二者皆能精。
状情不状物,记意不记事。
形容出造化,想像成天地。
体用自此分,鬼神无敢异。
诗者岂于此,史画而已矣。
天地有常理,日月无循行。
饱食高眠外,率是皆虚名。
虽乏伊吕才,不失尧舜氓。
何须身作相,然后为太平。