三月初三花正开,闲同亲旧上春台。
寻常不醉此时醉,更醉犹能举大杯。
见物即讴吟,何尝曾用意。
闲将箧笥诗,静看人间事。
世事观开日,人情看破时。
一身都是我,瘦了又还肥。
货聚知朋聚,财离亲戚离。
目前常见此,焉得不潜机。
行年六十三风气,齿发虽衰志未衰。
耻把精神虚作弄,肯将才力妄施为。
愁闻刮骨声音切,闷见吹毛智数卑。
珍重至人尝有语,落便宜是得便宜。
屋新人喜居,屋弊人思去。
主若善修完,何时不能住。
笺云:瓮头喷液处,盏面起花时。
有客来相访,通名曰伏羲。
天心复处是无心,心到无时无处寻。
若谓无心便无事,水中何故不生金。
展开阅读全文
予家洛城里,况在天津畔。
行年六十五,当宋之盛旦。
南园临通衢,北圃仰双观。
虽然在京国,却如处山涧。
清泉篆沟渠,茂木绣霄汉。
凉风竹下来,皓月松间见。
面前有芝兰,目下无冰炭。
坐上有馀欢,胸中无交战。
冬夏既不出,炎凉徒自变。
荣辱既不入,富贵徒自衒。
恶闻人之恶,乐道人之善。
不行何趑趄,勿药何{左目右冥}眩。
谁谓金石坚,其心亦能断。
谁谓鬼神灵,其诚亦能贯。
笺云:物理窥开后,人情照破时。
且无形可见,只有意能知。