轰轰七国正争筹,利害相磨未便休。
此至一雄心底定,其如四海血横流。
三千宾客方成梦,百二山河又变秋。
谩说罢侯能置守。赵高元不是封侯。
展开阅读全文
天地如盖轸,覆载何高极。
日月如磨蚁,徃来无休息。
上下之岁年,其数难窥测。
且以一元言,其理尚可识。
一十月二万,九千馀六百。
中间三千年,迄今之陈迹。
治乱与废兴,著见于方策。
吾能一贯之,皆如身所历。
居暗观明,居静观动。
居简观繁,居轻观重。
所居者寡,所观则众。
匪居匪观,众寡何用。
前年车从过天津,花底当时把酒频。
此日锦城花烂漫,何尝更忆洛城春。
如鸾如凤,意思安详。
所生之人,非忠则良。
如鼠如雀,意思惊躩。
所生之人,不凶则恶。
车从赏春来北京,耿君先期已驰情。
此时殒霜奈何重,今岁花开徒有声。
既辱佳章仍坠刺,宁无累句代通名。
天之材美应自惜,料得不为时虚生。
爱君难得似当时,曲尽人情莫若诗。
无雅岂明王教化,有风方识国兴衰。
知音未若吴公子,润色曾经鲁仲尼。
三百五篇天下事,后人谁敢更讥非。
刻意尊名名愈亏,人人奔命不胜疲。
生灵剑戟林中活,公道货财心里归。
虽则{左食右气}羊能爱礼,奈何鸣凤未来仪。
东周五百馀年内,叹息唯闻一仲尼。
未见希夷真,未见希夷蹟。
止闻希夷名,希夷心未识。
太平身老复何忧,景爱家园自在游。
几树绿杨阴乍合,数声幽鸟语方休。
竹浸旧径高低迸,水满春渠左右流。
借问主人何似乐,答云殊不异封侯。