漏月节风一箭长,万牛无力挽苍苍。直应刺着天公眼,却遣雷霆下取将。
邺王神武冠军中,夜半骑龙逐老翁。雷雨满空飞不去,至今留锁梵仙宫。
身入月光重示定,诸香水海静收澜。便令彼岸崎岖到,已落初寮季孟间。
僧中赏隽道林支,傥有斯人见莫迟。远致高情归许掾,更知孙绰最能诗。
三径从荒故懒开,熏炉斋杌伴秋来。无心何地传心要,不向人称弟子裴。
彤霞茜雾绕觚棱,楼雪融银滴半层。别绕拟开延福宴,夹城先试景龙灯。
江山已暗大同殿,弦管犹喧凝碧池。别写嘉陵三百里,右丞心事欲谁知。
一桡打省犹回首,露布须收人与船。不著钓丝牵老会,却留戽斗付龙眠。
等个鱼儿久未逢,满船明月一丝风。离钩三寸谁开口,打落掀天白浪中。
康侯蚤日共周旋,笔势翩翩两斗妍。乞与西山一丸药,坐令风翮更超然。