九尺张公天下士,喜君不为语清妍。共看风骨尚书似,亦合胸中了未然。
香红初破北州春,深谷嫣然一笑新。莫为馀寒嗟晚见,锦帷轻拜卫夫人。
冰雪涔涔梅未芳,欲羞兰蕙召东皇。蒲萄定自有春色,莫酌凉州孟伯郎。
落叶飞飞度暗阶,月帘风幔若为怀。琐窗未有归消息,应罥蛛丝上雀钗。
不见牛医黄叔度,即寻马磨许文休。
出门趁鸡晨,还舍结僧夏。缘随香火惯,迹涉林塘乍。
便恐住山侣,麾手谢俗驾。悠然指此心,是中有馀暇。
赋尽三都左太冲。当年偏说邺都雄。如今别唱安阳好,胜日佳时一醉同。
邻僧雨不出,粥饭听钟鱼。事与吾辈异,一身易赢馀。
而我千指家,食此半编书。饥驱欲何之,投瓜望琼琚。
侧闻州祷晴,早愿光景舒。祠官莫惮烦,沾湿秪台舆。
我本江湖人,市朝岂无心。偶然堕世网,如鸟思长林。
交亲岂不多,之子德我深。赐沐有馀閒,一马时相寻。
茅亭容膝耳,九衢可窥临。挂壁出古图,惊笑靡自任。
笔墨粗可识,佳处疑非今。佳哉王摩诘,风味我所钦。
自状钓鱼图,苇间相拿音。有如渼波游,一杜挟两岑。
坐令黄尘中,思落清江浔。秦子诗思古,清新间雄沈。
示我五字句,月杵鸣秋砧。回杯劝摩诘,对画手自斟。
我羡子高趣,子聆我微箴。譬如影与形,妙在同一阴。
我时坐其旁,清风溢幽襟。归来步长廊,缺月户半侵。
丹青已过鸟,齿颊犹哦吟。烦公有声画,相我无弦琴。
安阳好,负郭相君园。绿野移春花自老,平泉醒酒石空存。
月馆对风轩。
人选胜,幽径破苔痕。拥砌翠筠侵坐冷,穿亭玉溜落池喧。
归意黯重门。