晓起驱车控大堤,残星落落风凄凄。水声东去沧溟远,山势西来云岳低。
行路说夷双刃捷,将军避虏选锋齐。绿林何处白莲教,北望青徐烟雾迷。
数分天地悬常体,清到琅玕有异仪。知是古人遗絜矩,非因时物厌循规。
虚心自信义长植,危行终为节所奇。岁晚他山宁得此,直须栽向凤凰池。
绝尘独有公荷性,尚洁无如大觉仁。石井素培千叶种,金沙香绕四全身。
信门慧植皆成果,化国灵根不待春。闻说濂溪花更好,得知爱马是谁贞。
短草崇兰挹雾扉,东风随处绿依依。一湾净绕天光发,八叠芳围昙影晞。
涓净深偏宜鹭浴,平连高不碍鸿飞。坐疑远外无春色,青帝相携上翠微。
普济慈宗广利门,芝崖彤穴尚阴尊。波心水藻媞青鲤,云背珠翚驻玉鹓。
灵曜金宫流日月,宝陀香篆自朝昏。兴亡一慨齐梁事,夜雨寒山愁唳猿。
银河一派泻松风,飞瀑倾泷日激舂。寒洁细嘘和露屑,轻圆难定落盘踪。
甘分袅竹饶春席,泽净平畴慰旱农。浅浅磻溪宁滀得,终归沧海媚骊龙。
平川不作河东吼,神岳如从西土还。已见锦衣雄虎帐,共贤彤陛犯龙颜。
铜颅独举寒威重,金斗高悬正气殷。猛兽尽潜清兔夜,妖狸无跳白狼山。
层轩高枕太阴愁,颢影漫漫两象浮。通白与心成气合,空明随处共神谋。
云涛鱼兔多时幻,昼夜乾坤万里秋。便拟焚香来晏坐,一江寒练浸银钩。
仰沿文祖揖山神,爱尔聪闻独引伸。但把羲图占世道,肯随周鼎梦王人。
半捲玉醴天心露,一喷香云佛面春。在处不妨韬大美,可防终老勿焚身。
白日芬刍度法乘,蜕形西望紫空凌。平生会解三真术,投老终传四远灯。
香革履孤怜达祖,青莲花巧忆图澄。相看慧景无虚过,留取萧斋纪旧曾。