宝台神器耸蘼芜,彷佛庐山秋雨馀。势入紫微承玉座,影连黄道拂祥车。
清芬静想蒸槐火,绀气晴看薄桂虚。欲炷心斋效华祝,帝阍玄默正愁予。
玄渚渟渟泛瑞莲,三神山果驾澄渊。相传尽道颜如玉,欲到祇愁风引船。
解佩净依清汉藻,褰裳轻漾紫蒲涟。何当洧水多春意,触忤诗人作卫篇。
葶苈须弥无是宗,业缘明觉性灵冲。幻烟未灭苦群障,心月当悬色尽空。
四梵宾从捐赤火,七华玄阖挹光风。长罗到此还何事,恨不形骸都自融。
石室阴深草木鲜,更栽凉质养玄烟。新心捲露抽鸾轴,旧叶摧风舞凤翩。
一瓣拟供无量佛,千章堪写白云篇。何年选胜耽诸翠,就此移居了太玄。
彩鹢欲发涪江涯,攀翻再折青杨枝。青杨千缕数不尽,彩鹢一去来何时。
吴宫花飞莺语切,蜀岭雪滞雁声迟。须知丈夫多意气,岂为中年难别离。
梓州东寺涪江外,驻马先题大字碑。花木阵阳諠翡翠,亭台临水跃罘罳。
塔酣灵露生朱草,鹤恋昙云复故枝。太守散衙无一事,不妨拂石辄盟诗。
来衮孤峰象太薇,千家井邑应星晖。城边二水龙双会,楼外诸山王四围。
鸿雁西来何落落,云霞南下故飞飞。一方黎庶知何济,独对朱轓愁不归。
濯锦江前万里秋,登临端不限梁丘。黑泉白草长年备,朔雪炎风无日休。
天府文章明梓木,星桥氛祲净灵州。即看多士桢王国,肯负玄龟锡禹畴。
自揲囊箱买辔鞍,朔风吹岸剪眉酸。行行呼急征鸿暮,片片飞浮落木乾。
竹叶浅黄怜力薄,芦花轻白觉衣单。笑从吏计围貂领,十载官资换尚难。
苍帝祠前开锦席,青玕树底读碑文。深杯自可宽怀土,一饭谁能忘报君。
地远祇应瞻紫气,山高赢得望红云。朱花瑶草春风媚,对饮何辞落日曛。