摩诘川中景物晞,不烦栽植自芳菲。兰台心远青山待,草阁月明骢马归。
坐竹静看流水过,移樽閒数落花飞。主翁惯得天然趣,直道庸知与世违。
伐木篇中尚友求,和平今见古风流。绮罗俗态一时洗,金石芳心百岁酬。
意远白华歌大雅,调高玄鹤唳清秋。为言宝历文章宴,绝倒元稹还上头。
故人书信报苏州,改邑虔南始拜收。青鸟翩翩烟岛去,明星灿灿夜窗浮。
寄怀昆玉惭非宝,拭目池珠惊寡俦。便借秋风传半牍,直随云雁送双眸。
野岸迂回紫陌通,石桥流水一丝风。静看名利驱驰外,早定浮沉物理中。
熊梦协占师已载,羊裘虽著汉无功。夕阳潋滟江光动,清对垂杨绾玉虹。
半亩溶光绿映盈,柳堤蘅岸蔼芳晴。窗临石镜天长晓,影湛银蟾气倍清。
万象虚涵呈太素,一圈无极自天精。江湖景色多如此,惟是游人不用情。
地踞虓灵境自豪,威严隐隐震平皋。雾迷东海赤刀荣,寒满南山白雪毛。
飒飒霜风如助啸,凄凄烟树若愁号。金陵肯纪安邦绩,请檄边城镇静劳。
崒玉抽灵森远峤,清苞簇阵锐先锋。不须枝附皆成竹,才出陂来便是龙。
雨过苍玕凌上汉,雪残紫箨挺严冬。江城慈母山摇落,谁为移归孝子峰。
团峰如铸奠云端,大器何为用世难。封植已闻崇肉案,清斋还取尚经坛。
华夷青玉花同馥,霄汉金茎露自寒。拟借四轮输上国,君王丰积寿民丹。
小借冰壶文苑妙,共传幕府惠风清。雪亭花影移春昼,云陆鸟声歌午晴。
兴好他山旋憩鹤,化行何地不专城。乡村在处歌来暮,去马离人无限情。
西分茅岭桂江浔,映带磐山岁月深。日出曾浮苏子雪,鱼潜应有赵胡金。
通渠引绿行蔬圃,返照流光入晚林。便欲移舟寻钓石,夜阑风雨听龙吟。