倚杖而立,示真般若。
手中册子,云何抄写。
长老若不放下,疑杀后生尊者。
庭前荒草正萋萋,却忆丹霞划去时。
莲社峰高相见了,回来却把圣僧骑。
展开阅读全文
吾宗一德山,天下同仰企。
寥寥数百年,清风来未已。
汝名今与同,初非犯其讳。
人前一呼唤,不觉耸众耳。
易以艮为山,辞以艮为止。
宜将止易山,只移一画子。
吾当尊前贤,不得不如此。
高厚同源,万殊一体。
卓尔何来,湛然非止。
览蜀天云,挹龙渊水。
际会如斯,孰穷所以。
正知知之,不出乎是。
父前行,子后随。
不肖孙,愚且痴。
三昧门,各自知。
入深村,草离离。
风前翻忆老杨岐。
三岩日暖径行地,双径风清宴坐时。
昔不少年今不老,如何描邈使人知。
展开阅读全文
师荒村古庙兮,人绀宇莲宫。
师纸钱堆里兮,人璎珞聚中。
师捞{中八两边各一点}摝蚬兮,人打凤罗龙。
师鱣鲜枯槁兮,人玉食雍容。
师与人隐显各异兮,卷舒一同。
为华严之弟兮,不入华严保社。
为洞山之子兮,不绍洞山门风。
欲遯其迹迹愈著,欲晦其名名愈崇。
夫能谨初护末,不沿他酒台盘兮,
人莫知师之所知。师独乐其乐,
乐亦无穷。果如是兮,
安有今日。持短尺以量虚空,
磨淡墨以邈虚空者哉。
水落曾知杓柄长,家风从此转凄凉。
有时浪起无风处,冷看截流人自忙。
捲起何如放下时,微风轻撼碧云垂。
夜深动地蚊雷吼,病枕安然总不知。
褰裳登九重,走笔书十三。
两头俱不住,临去又图南。