破蛰之雷,指南之龟。
斫圆玉斧,刮膜金篦。
噫,非师而谁。
展开阅读全文
调古风高,神清气逸。
闻一唯升素王之堂,见微笑入空王之室。
恢恢绰绰兮以一而贯万,寂寂寥寥兮会万而归一。
此岂非八十三,住龙床角边。
南山之净慈,佛照之真子,
北磵老贼者耶。
妙喜胸中流出底,重华天子手亲书。
大千俱坏此不坏,别板刊行亦听渠。
皎洁清光艳艳寒,几回捞摝犯波澜。
凭谁说与寒山子,莫把吾心一样看。
展开阅读全文
虚空寥寥,吾之体也。
万象纭纭,吾之用也。
青山白云,吾之宾朋也。
山色溪声,吾之言论也。
作是说者,画师之所不能幻也。
夫画师所不能幻者,吾亦不知吾之为谁也。
故强名之,曰石豀老冻畐也。
行海无风戒月孤,新开鹿苑旧规模。
一千七百传灯士,样子分明见也无。
左提鱼篮,右搴衣袂。
浩浩尘中,一声活底。
倾国倾城眼豁开,早已白云千万里。
寒涕垂颐懒不收,肯将佛法挂心头。
针筒线袋也拈却,古毳从教烂坏休。
天地同根归一指,先生三四已为多。
等闲竖起拳头处,数量如何数得他。
长江一苇浪花开,合国咸知不再来。
千古凭栏一惆怅,岂知脚下滑如苔。