火急寻师指水金,依时用火采浮沉。
九回照见如来相,一纪方开处士心。
虎驾辄翻铅易就,龙车推转汞难禁。
自从饮著醍醐酒,便觉身居紫府深。
少年何速成诗书,争似求真保玉壶。
更不劳神游赤水,只知存性养玄珠。
鼎中日月何人有,炉内丹砂世所无。
人笑此中多寂寞,此中寂寞与人殊。
既悟今生与后生,何须苦苦强谈禅。
华池水号升天药,金鼎莲为出世筌。
下乎始知深妙妙,功成方见理玄玄。
自从一得明师指,始信云车出俗廛。
贫有清风明月,富无红粉膏脂。
子午凤朝元始,去来雷电相随。
展开阅读全文
吾结草庵山之中,旁人笑我名靖通。
都来方寸闲田地,大包世界同虚空。
我庵非通亦非靖,玲珑八面无形影。
盈虚消息任天机,庵内主人都不省。
有时风雪三冬天,山前尽日无人烟。
顽空墨黑昼如夜,庵中光耀长周圆。
有时风雷平地起,山沉江涌流云气。
龙吟虎啸万形喧,庵内情缘无止起。
环庵松竹连天青。冬不悴兮春不荣。
人来谩笑庵居苦,彻骨贫来彻骨清。
清贫生理十分好,翻忆朱门多饿殍。
君能认得自家珠,终身岂羡他人宝。
庵似身兮主似心,欲明庵主须参寻。
驴胎马腹河沙梦,那知铁矿藏精金。
高著眼睛速下手,只今觅取无中有。
言穷理绝妄缘空,无毛狮子撩天吼。
庵前大厦皆蘧庐,知音有几同神仙皆此出。
浮手短景甚悠悠。一切庵坏便须休。
溥劝吾门诸学者,不昧此庵须早修。
独坐空庐静可知,江城意味岂如斯。
君看凤实初成处,自称蟾华欲妙时。
酒兴原同云叟乐,风尘无取庆宗诗。
山中林壑虚明境,不得归吟有所思。
七夕风光岂易阑,一年一度巧相干。
不惊高处流星过,尽向今宵仰面看。
花月有情天阙冷,胭山随分酒杯寒。
从兹肃肃秋阴扣,却恐衣衾未复单。
真真相袭养真材,万木深沉一水回。
珠逞夜明秋浪定,磬含霜韵晓霞开。
二仙已远教谁遇,三粒还能待我来。
若遣青童验轮迹,断烟无影落苍苔。
人有金丹可返魂,常流迷道不知吞。
朱禽若启岩前地,白鹿须投海底门。
欲得必先调气马,由来宜急锁心猿。
善男善女寻真诀,莫把形容化土坟。
忍辱多多日苦辛,闭门又被鬼偷精。
不知牢锁丹田固,争奈魂狂紫府倾。
阳气旋衰难保寿,阴邪浸长易消兵。
劝君火急寻师去,莫为冤魔破道情。