扰扰寻师苦苦忙,但求神水是仙乡。
荧煌一鼎鎔金汁,灿烂三田湛浆。
夜半只知真火焥,房中不觉彩霞光。
超凡一粒真堪重,始信蓬莱去路长。
九真山下有华池,此水延年世不知。
金橘生成光色透,弹丸小大彩霞飞。
送归北海深藏密,般上南溟事怪奇。
只候此中功力就,黄云片片拥婴儿。
尘寰道友万千人,几个虚名几个真。
不悟汞铅为至宝,却将炉灶学烧银。
内中采药方端的,外里求丹谩苦辛。
何况迷途有迷者,不为自误误他人。
三清门户出无猜,自是凡夫不肯来。
月魄日魂为道路,虎泉蛇火作梯媒。
三田勤固元精种,一鼎坚牢后却开。
无质自然生有质,真胎能解结灵胎。
婴儿头上戴莲花,诈伪迷人乱似麻。
不道修行从一鼎,却言般运有三车。
泥丸有路蒸方透,紫府无涯价莫加。
为劝尘中迷路者,好寻元本莫咨嗟。
堪笑愚人被色萦,拎将呼吸要留清。
神仙清静方为道,男女腥膻本俗情。
秽浊岂堪充上品,还丹方可保长生。
房中之术空传世,迷杀寰中多少人。
展开阅读全文
观君词语中,具引先贤事。
了然道在兹,不行而善至。
君今真至矣,奏乐求真知。
一言见吾子,固难尽於辞。
知君贯老庄,亹亹蹈大荒。
剧谈玄中玄,豁落无边旁。
有学必有待,不与诸魔对。
涉景若与知,何尝讶谲怪。
疑论涣已释,则信为善士。
主善以为师,天真从可致。
人间犹论分,仙事宜任运。
有命终出伦,盍死即待尽。
大道非罔象,明明万物上。
使我一闻知,应是快神爽。
休更论浅深,斯言尽诚心。
时哉且落魄,此语吾所钦。
傍听亦笑嗤,不责於仁慈。
所幸异流俗,事物中思惟。
应到最高处,翘思上古人。
风来多柏子,云去净嚣尘。
浔暑不到处,天花自在春。
仙踪欲无著,流俗谩寻津。
疏翠拥高轩,虚徐欲出云。
两楹清荫共,一阵好风分。
偏映琴书席,难栖燕雀群。
主人怜直节,孰敢巧操斤。
展开阅读全文
才到巍峨畔,还登翠碧重。
调青赓白雪,琴静抚黄钟。
履践古人道,追游仙者踪。
自来多福力,想念各疏慵。
何处不为乐,此心知所从。
还如一片月,挂在万年松。