万物纷然在,浑沦声不流。
昔人弦上取,今我意中求。
水激崖边石,风高岛上秋。
相看得真乐,天地共优游。
几千年浪碧澄澄,对景难忘我祖情。
乐就也知曾借力,轩成方见不辜名。
败荷已尽小荷圆,照眼含香尚忍怜。
月帝来寻青玉匣,金童立认碧铜钱。
已凝重露资清气,何幸轻风扫淡烟。
远有华峰全美在,花开般捧烂红鲜。
展开阅读全文
休休休歇歇,休休歇歇无分别。
千般要妙万般玄,只是教人各休歇。
既能休,复能歇,
一切情缘皆断绝。饥餐渴饮困时眠,
万死千生没交涉。古圣贤,
及明哲,一性绵绵周浩劫。
光明相照合真空,休歇之余更无别。
地狱种,作冤业,
六识炽然如火热。立我争人昧休歇,
甘受碎身并拔舌。休与歇,
真口诀,无愚无智无工拙。
从上师真只恁修,不遇知心谁肯泄。
休非休,歇非歇,
大用现前无扭捏。主张元化绝形踪,
囊括虚空超起灭。亦无休,
亦无歇,歇歇休休皆强说。
欲知真歇与真休,一轮皎洁中秋月。
人间久矣喜相倍,道术参同岂吝哉。
他日功成果轻举,为吾天上作梯媒。
神仙抱一养玄微,九载功成白日飞。
道在当人须顺授,今朝何必秘天机。
展开阅读全文
西风初飘飘,白露仍瀼瀼。
有人浮大川,东巡抵饶阳。
实受九重书,因之访丹房。
山气龙虎明,青林云表长。
与予适相值,议论清冰霜。
已暮更秉烛,坐偶新月凉。
玉蟾翳烟景,金飚扇天香。
影落如卿云,烂然献奇祥。
六合无异色,五峰同秋光。
锦袍谪尘世,骑鲸隔川梁。
君期践玄约,缈缈空中翔。
汉朝人与道翱翔,是处遗踪属静方。
烟外桃花非俗种,风前柏实有余香。
杖穿翠霭通深窅,舟驾洪波入渺茫。
千八百年三十代,云台空碧佩琳琅。
新文博不繁,披诵已清魂。
意在诸缘外,心为万法源。
犹龙谁可测,牧马自微言。
三复难穷处,重来得细论。
展开阅读全文
衣服贵适宜,多裘与夏葛。
眷兹修行人,初不事精洁。
轻纱并丽帛,样新价亦别。
每缣数千钱,拙工乱裁截。
些小未称身,中心已不悦。
曾知有贫者,冬夏皆皮裂。