自得逍遥趣,从来乐静居。
水边红杏小,烟外翠篁疏。
有物真常应,忘形内本虚。
人间役尘虑,到此尽消除。
试於闲处寻闲境,松竹无言绿满秋。
方外每烦勤下谕,山隅何幸偶来游。
一帘芳草庭前长,千载遗书圯上求。
得请南还乐居此,清谈深感圣恩优。
本是子猷园里枝,今朝他取手中携。
自怜高节虚无物,野外山行得共伊。
一坛幽占万松阴,意为寻真特地深。
翳翳野云披绿岸,时时疏雨洒青林。
真图未落前朝手。短褐堪求古圣心。
鹤辇近过游息处,桃花流水尚堪寻。
庵里人行庵外路,庵外人来庵里坐。
遮头茅草欠坚牢,年年风雨年年破。
碧霄澄彻素芒清,一片多情四海明。
花院空庭冷香里,羽人心胆欲寒生。
不闭三天道,难回二子诚。
露章招有感,裂帛喜为盟。
神剑一日试,法灯千古明。
内观当自悟,至理本无情。
展开阅读全文
任从他,尽教他,
莫管他,他是他非柰我何。
尽日闲同方外友,高吟落笔如悬河。
世上无心结凡累,匣中有剑降阴魔。
长生已悟玄关旨,从教乌兔走如梭。
尘劳汩没诚堪恶,孰肯飘荡随蹉跎。
静处每思喧处事,到头空自竞嘘呵。
任从他,尽教他,
莫管他,但从元气养沖和。
有时恣把丹书读,无事闲寻玉轸歌。
我心非石不可动,任从俗论生乖讹。
松簪布褐且自乐,岂恋浮华张绮罗。
神炉交媾炼金液,混乎湛湛而日多。
功行图成共归去,飘飘飞盖霄河。
任从他,尽教他,莫管他。
展开阅读全文
食馔不须丰,古人贵量腹。
一饱尚何求,八珍非所欲。
犀箸厌未下,但折平生录。
造物赋人料,多少有数目。
更思途中殍,皆缘食不足。
庄叟重鹁食,此篇时一读。
不觉年年撚指过,急如催浪转长河。
鼎中日月知人少,世上阴阳识者多。
尽为资财损真性,皆因女色逐流波。
□□半有归泉路,忍把真元乱鬼魔。