琴斋高致有真风,山合延宾未折中。
来问死生非碌碌,为谈庄老肯匆匆。
喜今可与君还往,惜昨曾留客许同。
处士或将方寸比,斯人为不殢焦桐。
展开阅读全文
红霞映朱栏,白云隐青山。
尘中人不到,双鹤舞柴关。
瑶琴一曲诗数篇,山童煮茗炉无烟。
为思尘世去游乐,一别洞天今几年。
湘江江上月初白,湘浦浦边风色清。
断肠声咽玉笛碎,愁杀霜堤多少情。
人生总浮云,仙家依旧春,
归去来兮乐吾真。
几万人家水绕城,白云开处见丹青。
地连金色三千界,山映瑶峰六尺屏。
晓凭阑干披宿露,夜收帘幕透寒星。
浙江风物端无赛,增拎蓬莱半洞庭。
千松万竹荫真祠,多少寻真不记归。
枕石池台全似古,穿云溪涧一如飞。
玄猿夜久鸣寥閴,黄鹤风高入太微。
直自六天浑屏静,圣功何代不扳依。
昔人已去附龙鳞,神气犹存录籍真。
洞口记曾三拜日,云间别是一家春。
钓丝无迹龟鱼静,樵客忘机虎豹驯。
金井未经新汲引,已无胸次一纤尘。
太真宫室上方新,归去先垂紫诏人。
天目洞霄期过处,星冠应不冒风尘。
昔劫因缘今劫会,昨日颜容今日改。
世间沧海尽桑田,慎勿重来呈傀儡。
紫垣佳客有灵踪,独木为桥处处同。
一自浑家参太极,更谁连步上青空。
槛前怪木冬长碧,岩下灵光夜久红。
真泽不随时世斩,出尘人世入神功。
子欲济民非为己,我贪修道不忧贫。
直须勉强方成业,只恐因循易老人。
九鸾陪玉兽,八凤荐金芝。
青童歌妙曲,玄女唱清词。