晓色惊看月满窗,池廊雨歇水淙淙。酒醒作痛何情绪,梦见吴淞十里江。
杜陵家室吾方问,通德乡门子自昌。逆旅匆匆聊命酒,相逢莫道马宾王。
幰幰船行烟尚屯,萧萧旗响水争喧。吴儿涕泣君休笑,忍见邢贞入国门。
兄事深欣长五年,处君当复许相镌。诗人元与穷人异,自致昂藏莫可怜。
借书每日见辛勤,自说家藏付当然。乱后山川辉润少,要思人力可回天。
好事相寻信有缘,肯钞诗去愧流传。止堪留作停云记,不忘南堤五月天。
去城四十里,戴石若菡萏。空青落眼中,尘翳荡先淡。
欲近势转下,渐陟路轲轗。呀然数百尺,金碧烟中嵌。
龙居洞里潭,激水洞上糁。有如春雪融,清茗楼头揽。
吾欲寻其源,但怖水色黕。山深积嘘吸,形埒气所感。
稍上有二洞,松茑蔽黮暗。天光豁重眯,风力集众喊。
楚境清江流,巫山白日晻。南望见苗疆,五色莎萝毯。
归来夸腰脚,独往负志胆。丈人谈龙德,清味自渊醰。
弱年罕壮游,如此实未览。新诗谁先成,岩松可用椠。
嘉树殖有誉,故都望生喜。行人四月至,夏雨洒芳戺。
最念手移梅,旁出芽如指。海棠枝上虫,斑绿状踶跂。
笋生不择地,廊陊石尽起。治芜理芳草,坐定青袭几。
南邻荔支熟,高伞张红紫。筠笼亦相及,馋眼慰无俚。
去年大雪寒,实小酢如李。书声诸弟好,灯窗无隙地。
旋旋行复坐,我自知何意。登盘主簿果,饱啖万事置。
赤嵌客亦还,团团五日洎。但言肥无加,欣慰举杯柶。
少孤依大母,西日追无骥。梦归见生存,欢笑家人侍。
梦境不可寻,归日却涕泗。
高言不止众人心,折杨皇荂易为音。我见斯人每有得,可知语上资堪任。
眼中时贤愿识少,于水譬见潇清深。先生伟节风天下,求匹于古非于今。
寒泉旧井不自恻,汲引后进犹钩沈。窥公性情实至厚,忧时念友恒钦钦。
去年苏州诔循吏,高台流水朱弦喑。我今师丧重茧赴,服勤一念空差参。
感我远行忘新岁,招上湖楼邀客吟。骋妍抽秘盈众态,游心窜句费几斟。
北海酒尊谁擎举,颍川公子相追寻。明朝辞去船下水,回看大别春阴阴。
武昌三度食鱼美,宿留桑下惭精谌。微韽回衍声病澈,撞钟试可绳题襟。
窗外丁香玉雪色,窗下两生坐太息。可怜太息空为尔,舍人县令官秩卑。
朝出空遮御史车,莫归还草相公书。宗庙神灵三百春,即今将相未无人。
言战言守言迁都,三十六策他则无。深宫追念前朝痛,根本关中敢轻动。
掷鼠忌器空迟疑,喂虎割肉有尽时。书生不自有科第,能为家国作么计。
东家翰林尽室避,犹闻慷慨排合议。