片云停西南,下与山翠接。寤言同心人,于此三岁别。
道路阻且长,何时见颜色。我有枯桐琴,朱弦久徒设。
欲为孤鸾操,中内增永结。思将持赠君,千里非易越。
悠哉清秋夕,不忍对明月。
展开阅读全文
明月何烛烛,良夜亦悠悠。揽衣历前除,閒咏以销忧。
俯褰幽兰芳,仰视天汉流。鹑火司夏令,玉衡指炎州。
感兹气象易,念彼平生俦。山高而水深,于焉成阻脩。
嘉会邈难即,何以结绸缪。阴阳无停机,荣枯递相酬。
百年苦短短,况若参辰游。美酒聊足挥,丹经安可求。
愿君固贞节,岁寒保康休。终朝拾瑶草,三山寻十洲。
晨兴振烦襟,怅言临清河。俯视河水流,去去无回波。
人生如梦寐,得失常苦多。潜鳞思漼渊,翔鸟恋故柯。
维物知所止,独奈世人何。君为巢由隐,洗耳矢靡他。
养道日游咏,考槃云在阿。白云长共栖,紫芝时复歌。
愿言往从君,吁嗟乎蹉跎。
服牛待余耕,乘马待余行。蚩蚩乘且服,驱策不少仁。
安知有血气,何独能无情。所以异贵贱,由人为物灵。
资用竭其力,可不见推恩。嗟彼残忍徒,戕之如折茎。
登山虑其高,涉水忧其深。独于处世人,而弗度其心。
其心一弗度,言貌终难谌。反是曷谓智,徒多咨陆沈。
盍闻方寸同,厥利犹断金。此正彼无邪,谗毁孰余侵。
圣人百世上,我乃百世下。攘攘尘途间,未有忘情者。
淫词尚新声,薄俗轻大雅。明珠混鱼目,畴能别真假。
结庐隐其身,翛然傍林野。
天地同逆旅,春秋比流波。昨昔乐苦少,今兹忧复多。
美人而离居,其如良夜何。良夜殊未央,怅言临中堂。
丛兰泫零露,初月扬清光。我有枯桐琴,爰以托远心。
哀弦徒激烈,愁绝无知音。太行岂不高,黄河岂不深。
梦魂终不隔,万里还相寻。
山行巇险极,言至夏庄里。俯视见人烟,直下在地底。
结屋自为邻,开门齐向水。尝披桃源图,何有踰乎此。
远闻黄麻峡,自夘行及酉。溪声咽复喧,山势回不走。
居民实醇朴,安用巡徼守。男耕而女织,帝力亦何有。