怪尔阳春日,凄凄昼雪寒。情知飞絮假,还当落梅看。
向日偏萦户,随风故绕阑。同云幕千里,吟坐忆长安。
朝光丽朱邸,夕雨明绿芳。阳休一何嘉,顾眺临西堂。
西堂郁以邃,杳杳尘务绝。右图复左史,回翔尽髦哲。
宛转膝上琴,窈窕邺中吟。吟以咏我怀,琴以宣我心。
淮南建黄屋,梁王辟东苑。侈纵匪不娱,终以冒皇宪。
皇宪不可冒,侈纵不可延。美矣王孙德,永兹黄发年。
际晓闻君已出城,晚来消息未分明。尊开漫自誇清酒,诗到真如食太羹。
雪土细穿春草绿,雨帘高捲暮云平。虚堂烛火棋枰在,可惜无人坐五更。
神交元在识荆先,岂待琼瑶托雁传。终日暮云看海上,几时春酒醉花前。
江横碧水盈盈隔,柳乱黄鹂故故穿。感别恨时应不少,一封期入九重天。
隐隐轻雷动水西,水东残日抱晴霓。女墙倒飐红旗影,农屋斜连绿稻畦。
张相池台烟漠漠,闵公祠墓草萋萋。回舟不尽登临感,却棹凉风过别溪。
兰叶荷花香满庭,坐来炎雨霁空冥。帘开高栋一星出,酒对故人双眼青。
沙柳阴森如待折,候虫凄断若为听。间从聚散看身世,天际浮云水上萍。
散发兮江阿,曳青筇兮裳薜萝。风飗飗兮鸣琴,倚文石兮藉莎。
石畔兮何有,有蒲兮与荷。悦芳兮流目,矢心兮靡佗。
匪人群兮言绝,慨新声兮孔多。
相寻空缱绻,相别太斯须。一去青门道,几回生绿芜。
文章传海内,消息阻天隅。岁晚登高忆,劳歌缺唾壶。
两山开一径,杳杳入云烟。仄磴樵人下,危峰野衲禅。
断鸿愁返照,归马识斜川。井邑干戈后,凋零异昔年。
骨肉俱零落,还家不似归。自伤真块处,谁更遣花飞。
雨揠春苗病,风摧旅雁稀。飘飘木兰楫,吾欲泛东沂。