风摇万绿昼阴阴,双屐穿花不染尘。记得断桥流水畔,虬枝时伴一溪云。
丹崖碧洞锁柴扉,中有真人学息机。却笑白云行不得,风来又过别山飞。
小园春暖日芳菲,画阁摊书懒下帷。求友黄鹂满深树,山童不用款柴扉。
渔阳鼙鼓动燕京,若个传来骂贼声。记得当年颜太守,洛阳桥畔舌纵横。
摩诘才名噪一时,孤臣喷薄又成诗。可怜一片珠江水,翻作当年凝碧池。
亦知牢落苦奔波,其奈冠裳扫地何。一自首阳人去后,更谁重唱采薇歌。
庭诤堂堂负直声,江南匹士死犹荣。几多江左腰金客,不值人间一唾轻。
国亡家破见忠臣,何事痴儿竟误身。借问一门朱与紫,黄金横带为何人。
鲁连大节岂容磨,回首中天感慨多。春事暗随流水去,江山如此故都何。
风打船头系夕阳,孤臣性命寄何乡。江山有恨销人骨,南北今年几战场。