展开阅读全文
并海无山林,莽莽皆平畴。君家择地利,即此营菟裘。
杂树作藩屏,青红间绸缪。其中植橘柚,拥蔽枝叶稠。
盛夏开白花,朱实悬高秋。飞霜虐万物,寒风助飕飗。
凌晨察变候,策杖巡维陬。是何黄金多,暴露宜藏收。
采摘资众力,转输及他州。子长传货殖,谓此同列侯。
上充国家赋,下贻篚筥谋。千缣可坐致,何必龙阳洲。
展开阅读全文
自闻蓬莱山,大林夹长峦。上生瘿藤萝,下生荆榛菅。
仰不见天日,藏蓄雾雨寒。仙圣常所处,沮洳亦少乾。
虽云誇凤凰,出入伤羽翰。哀音起空洞,令人鼻准酸。
我欲诉上帝,为施铁凿钻。琢落石侧裂,化为千丈磐。
琼楼与玉殿,玲珑相通宽。日月交户牖,光射青琅玕。
而我从吾师,来游乐且般。呼吸养元气,华腴生肺肝。
万劫永不死,如循环无端。窃为仙圣虑,炳然心若丹。
上帝如许我,致此亦何难。
展开阅读全文
三年客塞上,日夜怀旧丘。饥来迫我去,何暇为远谋。
四顾无一亲,此身如羁囚。悲风动沙漠,回首令人愁。
道路已漫漫,岁月复悠悠。丈夫四方志,至此何所求。
买船发河上,河水亦南流。携锄理荒圃,吾疾日已瘳。
飞雁至江浒,北风天始凉。是时禾黍登,斯人亦少康。
皇天降厚德,胡为私一方。燕赵及齐鲁,人饥或相戕。
奈何有积廪,如陵复如冈。生非肉食者,此忧心甚长。
亟谋树皋壤,剪茅覆小堂。我志亦易丰,岁祀有特羊。
展开阅读全文
雪后登高望,江山信奇哉。重冈起且伏,相连白皑皑。
水官方谢事,云气霅然开。六龙翻沧海,赤日从中来。
万物将蠢动,忽如登春台。木行味正酸,含荾先属梅。
天时亦相应,初昏占斗魁。遨游自兹始,入林践苍苔。
西湖青濎濙,西山高崔嵬。长松更千载,老枝多折摧。
名僧创精舍,静谧依岩隈。伊予实放士,正可诛蒿莱。
情深惟痛饮,毋吝发新醅。家人欲求我,但见白云堆。
机心无自作,可使绝嫌猜。君辞如泉涌,我醉如山颓。
卜居同里巷,时时得追陪。为瓶或先罄,此耻当及罍。
大雅歌治世,其音不宜哀。有倡必有和,愧我非长才。
美哉春雪篇,云汉共昭回。
丛生园中草,蔚蔚媚幽姿。乘时各敷荣,皓色被绿枝。
似有微香发,秋风辄吹之。入人襟袖中,亦复可怜兹。
诘朝步荒畦,茎叶稍离披。飘零即已矣,霜露不尔私。
荣悴既有时,小大何异而。幸爱七尺躯,天道不可诬。
展开阅读全文
沙塞何窅窅,树短百草长。大河屈曲流,不复辨四方。
驱车日将夕,黑云隐长冈。人马俱饥疲,解鞍饮寒塘。
张坐逐平地,击火烧乌羊。挏酪过醇酎,摇艳盈杯觞。
既醉歌呜呜,顿蹋如惊狂。月从天外来,耿耿流素光。
悲风动寥廓,拂面吹胡霜。白雁中夜飞,参差自成行。
一箭落霜羽,挟弓负豪强。中情无留滞,千载能鹰扬。
展开阅读全文
大木生何许,乃在泰山隈。泰山崖石裂,怒水响如雷。
浸润长膏液,根株日以培。纵历千百载,霜雪不能摧。
长安天子诏,欲筑九层台。台上搆宫殿,青云共徘徊。
匠氏走海内,博求栋梁材。万夫治道路,挥斧重林开。
大器当大用,小器易剪裁。有如豪侈士,踪迹困尘埃。
适可厚自养,毋为兴叹哀。
展开阅读全文
交趾小蛮夷,去国将万里。土产无异物,其人状如鬼。
湿热生瘴气,疾者无不死。天兵虽南征,弃之良有以。
往年鄂州省,绥靖失其理。交驰赤白囊,来告犯边鄙。
遣人觇虚实,在廷孰可使。矫矫刘将军,一旦备行李。
有才兼文武,不但善弧矢。深入险恶地,限敌才一水。
介者数百人,视之若蝼蚁。移文至其国,诘问事终始。
指摘中利害,文辞更深美。报书礼甚恭,敝邑何敢尔。
疆吏争怨隙,搆煽乃为此。贿赂却勿受,足以振纲纪。
威声闻远方,一边祸为弭。国家方全盛,武备不可弛。
如此将帅才,宜歌宿卫士。
涧松高百尺,磊落多大节。连根抱危石,古色黑如铁。
隆冬方冱寒,山中积霜雪。萝茑悉枯死,苍崖犹冻裂。
此时唯老干,峭直不摧折。国匠求美材,瞻望叹奇绝。
险阻不可致,既作复中辍。我愿驱六丁,操斧隳嵑
长江千万里,奔浪薄高云。龙现谁能睹?猿啼不可闻。
迂回因地势,昭晰应天文。剑气秋如洗,珠光夜欲焚。
连峰俄笋迸,断岸复瓜分。句曲临东极,岩头有隐君。