群动夜已息,秋声适何从。仰视天宇高,微云浩无踪。
明月在庭户,河汉上横从。既莫知所始,何由究其终。
我独弦我琴,微风入疏桐。写作清商调,感激意无穷。
秋夜何迢迢,迢迢不能寐。起坐弹孤琴,写此千古意。
《鸣凤》久寂寥,《猗兰》亦憔悴。往圣既莫作,后贤孰当继。
独怜商山翁,去去复遐逝。空谷亦何有,紫芝聊可饵。
如何末路中,亦堕留侯计。羽翼傥不成,鸿鹄将垂翅。
苟可利生民,宁辞暂纡辔。区区后世名,于翁胡足记。
寒暑有代谢,人事亦推移。蹉跎慨畴昔,俯仰念复兹。
篱落委秋蔓,馀葩含夕姿。物化谅难穷,吾生知有涯。
皎皎碧山侣,依依青桂枝。相逢恐迟暮,怅望起遐思。
帷幄抡材日,君侯许国年。三吴修职贡,六合倚蕃宣。
绛灌功难并,龚黄政独贤。金汤新设险,琴瑟重张弦。
借寇心虽切,安刘策最全。肯甘周顗泣,勇著祖生鞭。
杀气连区夏,妖氛亘海壖。丹心期捧日,赤手欲擎天。
绿爱苏堤柳,红依庾幕莲。此行真特达,临别更留连。
夜蹙西湖席,春回震泽船。轻风吹解缆,落日惨离筵。
浩荡十年客,衰迟百虑牵。眼青惭阮籍,头白事孙坚。
迹忝枢机近,恩沾雨露偏。委身同草莽,报主乏埃涓。
知己青云上,忘形太古前。愿君容一壑,随分老林泉。
滑滑春泥满郡城,出门骑马不堪行。
未能学道从缑母,且复忘忧对曲生。
流水小池垂钓影,春风深巷卖花声。
停云赋罢心如渴,安得沧浪濯我缨。
秋夜何迢迢,摇摇不能寐。
起坐弹孤琴,写此千古意。
《鸣凤》久寂寥,《猗兰》亦憔悴。
往圣既莫作,后贤孰当继。
独怜商山翁,去去复遐逝。
空谷亦何有,紫芝聊可饵。
如何末路中,亦堕留侯计。
羽翼倘不成,鸿鹄将垂翅。
苟可利生民,宁辞暂纡辔。
区区后世名,于翁胡足记。¤
寒暑有代谢,人事亦推移。
蹉跎慨畴昔,俯仰念复兹。
篱落委秋蔓,余葩含夕姿。
物化谅难穷,吾生知有涯。
皎皎碧山侣,依依青桂枝。
相从恐迟莫,怅望起遐思。¤
不逐扁舟泛五湖,一官迢递缙云墟。
遗民世守轩辕鼎,博士家传魏国书。
夜月定闻邻县鹤,秋风莫忆故乡鱼。
到州为谢高书记,日日相思赋索居。
太湖之水近当门,荇叶芹芽暖正繁。
不问主人还看竹,每逢邻叟为开尊。
燕归王谢江边宅,犬吠朱陈柳外村。
步屟春风归去晚,野童篝火候篱根。
公子爱修洁,宴坐焚椒兰。
朱火生青烟,絪缊升博山。
矞云成五色,佳丽不可殚。
忽然为芝盖,轮囷殊未阑。
轻风散纷郁,流芳花竹间。
曲户春叫枿,绮疏日阑珊。
霏霏萦舞袖,欢乐有余闲。