风约湖船,微摆撼、水光山色。纵夹岸、秋芳冷淡,亦随风拆。荷芰尚堪骚客制,兰苕犹许诗人摘。最关情、疏雨画桥西,宜探索。蓬岛上,神仙宅。苍玉佩,青城客。把从前文字,委诸河伯。涵浸胸中今古藏。编排掌上乾坤策。却仍携、新草阜陵书,归山泽。
北风声熄南山微,谁息风雅呼於时。
歌黄三章未纯古,叙白一段空爱奇。
台高皆羡雨花落,檐短独愁冰柱垂。
墨客如林笔如冢,莫於诗上更题诗。
七雄虎斗着难下,三季蚖蟠石不磨。
蛮触纷纷无了日,青身白水弄鐮柯。
一自金銮陡下坡,更无津可问明河。
云蒸黄野风寒薄,雪皎皓庭幽思多。
高艳未能攀屈宋,寒灰聊复拨阴何。
聚星堂上如相问,竟日长鑱对短蓑。
楚台快谈风,梁园骋歌雪。
滥觞起九章,流波到七发。
雕空竟何事,如以纸帖月。
巽岩锦褧衣,雁湖木霏屑。
汉中在昔称梁州,地腴壤活人烟稠。
稻畦连陂翠相属,花树绕屋香不收。
年年二月春风尾,户户浇花压醪子。
长裙阔袖低盖头,首饰金翘竞奢侈。
自从铁骑落武休,胜事扫迹随江流。
道傍人荒鸟灭没,独有梨花伴寒食。
君不见当年劫火然,携老扶幼奔南山。
又不见拗项桥边事,七八千兵同日死。
死则义魄犹有归,存则偷生漫如此。
三人共,一碗灯,
通夜纺绩衣鬅鬙。八口同,
半间屋,煮{左米右勾}椎冰常不足。
家粮一石五券钱,一半入口一半官。
男担军装出边边去,女荷畚锸填濠还。
梁山奕奕水汤汤,知他风几玉节郎。
昨日汉川过,香气夹道花成行。
还挝青鼍鼓,复拥白鹊旗,
帐犀殿后车鸱。营中闻之暖挟纩,
尽道节制吾父师。东军本皆孝顺儿,
好在良牧绥牧之。太清鱼不蕃,
太缓琴不理。师中有吉当自求,
度外无功更谁喜。秋风淅淅吹芙蓉,
山童唤我歌汉中。中欲歌兮何,
为语前途胡秘阁,莫使兵贫复如昨。
芳树啼莺絮乱飞,疾风吹雨送愁归。
梨花落莫还乡梦,麦粥凄凉展墓仪。
倦客忍听溪上曲,游人犹羽水边嬉。
西瞻太白家何在,拟托征鸿寄我衣。
晴岚扑扑染人衣,龢意溶溶接岸陲。
春事平铺都放着,不应只认小桃枝。
南之山丛丛,桂树生也直。
朱华自成林,不杂众芳植。
上有青鸾栖,因之为羽翼。
移根上林苑,零露滋晓色。
岂不罹凝寒,高标竦孤特。
丹心能自渥,身性不加饰。
所以离骚词,嘉其秉炎德。
相观穹壤间,人统形气识。
阳根为刚明,阴质为暗塞。
灵均莫能招,聊与花辩惑。
灵气巃嵷羃晓山,晴曦倒影射阑干。
须臾变态还空寂,水接天光一片寒。