祠事归来夜向晨,仰瞻天宇肃无尘。
瓶{左扌右刍}金井辘轳晓,钟撼茅山幡影春。
傍水且栽梅半树,扫檐莫使雪横陈。
柏台近日清无酒,赢得吟诗分外新。
猎猎西风九月寒,元戎缓带抚斋坛。
士腰弓箭翻云去,人拥旌旄夹道看。
振旅阵酣金柝静,从军诗落玉蜍乾。
南山不谓无嘉节,深惜贤玩燕安。
结绮临春贮丽华,吹香偶到野人家。
霜明月白纱窗净,但见梅诗不见花。
平生湖海独元龙,门作丹梯倚太空。
还我蛾眉千顷月,借渠羊角一帆风。
文随脚迹机难活,学到源头理自通。
何代不生田表圣,诸君切在敏前功。
才看花回晚日明,停杯不饮槊空横。
羡君洒落方成趣,笑我虺隤不及盟。
但向舍南窗北看,浑如林下水边清。
自来太素先群物,枉被山礬唤作兄。
买断江天不用赊,弦琴觞咏乐无涯。
年深屡见巢添鹤,春到还知未放花。
时有诗情窥洛社,断无书尺到京华。
面前杨柳风来处,豪岸依然属富家。
展开阅读全文
春芳如丽人,骄色不肯除。
秋芳如高士,一味甘恬虚。
我闼本洞然,香负来虚徐。
滋兰露承掌,延桂月满裾。
门巷柳濯濯,林塘竹疎疎。
真意俨分列,远心更庄舒。
庭前两好鹤,知几年岁余。
或睨立倚窗,或饮於清渠。
常恐缁尘染,回视根性初。
蹇余沧江人,人岂不鹤如。
起寻月中句,遥睇花外车。
八表方云昏,尚无返庄庐。
天地肇开辟,江山谁主盟。
岸深沙走白,石秀水含清。
鱼自春来美,猿虽蓝不惊。
汀洲生杜若,薄欲采其英。
琴书澹泊古羲轩,花木幽閒汉绮园。
碧落青嵩无用买,湖光一曲道真浑。
关上青牛去,林间白鹤归。
月函书味澹,霜浸道根肥。
草树连生色,鱼梁閟杀机。
晚年偏好易,落处是麻衣。