分手春宵月满衣,酒阑醉面拂凉飔。将雏倦比红襟燕,怀侣悉牵雪茧丝。
商去住,各东西,转头离会两难知。花前忽动天魔劫,怅望雷渊幸脱时。
碧海沉云,酸风破雁,临分执手馀悲泫。他生未卜此生休,法缘难续尘缘断。
冰劫城麻,旋岚岩线,死生息息随流转。更从何处證前盟,人天渺渺成凄恋。
寒烟罥郭,渐暗惊瘦影,愁损眉萼。入手轻阴,犹忆春前,莺歌燕舞池阁。
流萍未算伤心极,忍漫逐、尘香南陌。点暮空、几阵残鸦,早是酒消情恶。
重问江潭漠渚,有谁更抚景,深怨摇落。客里相逢,如此天涯,剩取纤腰一搦。
依稀尚有青青意,奈还怕、雪欺霜虐。怎伴他、飒飒萧萧,尽日小楼帘幕。
缟云冱结,正秀额霞腮,醉眠慵起。翠禽梦里,倚红罗画楯,满身花气。
别有伤心,望断胡沙万里。恨重积,又霜角调悲,离苑芳萎。
疏影羞照水,怕怨切东风,玉容憔悴。印脂未洗,带苍烟剪入,故人窗底。
一片冰魂,共此寒宵迅晷。恁姝丽,便香销、不教轻委。
倦羽惊风,渺天涯寄泊,沉哀何地。残夜梦回,还疑醉歌燕市。
冰霜暗忆胡沙,怅一霎、红心都死。鸿唳,料征程怕近,长虹孤垒。
遗恨付流水。剩荒原夜黑,怨啼新鬼。莫自泪枯,谁遏涨天鲸沸。
须知玉树声妍,浑不解、人间愁味。无寐,听寒涛、断魂潮尾。
长向春风恋物华,又看碧沼泛琼葩,雨晴凉翠上衣纱。
残霸江山馀落日,故皇台殿噪群鸦,暗惊伊洛化龙沙。
烘莲旧节,唳鹤严城,危睇酸风射。绀烟浮瓦,觚棱外、悄悄素蟾西下。
悲挝变雅,暗惹起、愁丝千把。清漏阑,犹倚香篝,冷绣薰残麝。
还记珠光不夜,称承平年少,人物妍冶。翠鞯朱帕,笼纱底、对立秀发骄马。
豪华梦也,休苦怨、狂飙吹谢。争奈他、深锁千门,教好春都罢。
银液写溟澥,绀宇正旻天。独弦聊永今夕,哀响彻千年。
坐惜团圞明镜,迸裂千堆雪浪,零乱玉光寒。搅起馋蛟怒,争攫海云间。
动吟魂,惊幻景,破愁眠。浮尘转毂,几人曾见缺时圆。
乞取冰壶清泚,净洗凡情迷眼,何处觅亏全。试看山河影,终古自娟娟。
憔悴尘埃,镇相向、无言深惜。还省记、芦帘书砚,绣屏刀尺。
我似风流张绪柳,君如湿润相如璧。便商量、琐屑到鸡豚,皆欢适。
年过往,如飞翼。人未老,情非昔。况惊乌南朔,乱蛙晨夕。
但保东门綦缟愿,岂甘午夜牛衣泣。奈鲸鲵、驱海浸天来,今何日。
澄碧媚晶宇,银阙丽中天。谪仙归后,江国岑寂一千年。
可惜琼楼高处,闲却无边风月,零露袭人寒。今夕复何夕,潋滟酒杯间。
击空明,歌水调,起鸥眠。浮生草草,当头能得几回圆。
漫恨微云点缀,须信清辉依旧,我自见亏全。雅叠如堪续,休负此婵娟。