风捲疏烟远岫分,天开一镜皎无云。衰荷摇落汀洲晚,犹舞馀香坠茜裙。
遗碣钻辞掩夜台,脩文空叹逞馀才。鹿坡明月成惆怅,不见高人自往来。
兰砌欢传书种子,宝刀剃发月初弥。绝怜雅致高于俗,点易残朱抹囟儿。
东书西向溯波行,霜冷风凄定几程。客枕夜长熊入梦,故园春到燕来迎。
丈人山上芝堪友,西子湖边柳结情。回首尧天乡月皎,对床那不忆难兄。
大藏五千卷,斋沐启宝函。
强名禅教律,心了一一谙。
向来曾乞食,此味醍醐甘。
拈花饮先笑,意会不待谈。
芸隐抱奇伟,未可论苦空。
吾皇乐询道,日御赋政宫。
会看召严徐,敷奏陛殿中。
鸣靴踏龙尾,岂久莲依红。
我诗如折桐,经霜为一空。
尚可亲时髦,托根日华宫。
莫谓背于时,会在春风中。
小雨洒清明,又是一番红。
一庭人静月当空,桂不多花细细风。
香露滴衣凉似水,恍然移下广寒宫。
赋诗投金濑,俸入犹半有。
煇煌奉国节,一粟乃不受。
赢副初何心,国计要丰阜。
一丸济世德,阳报期千寿。
岧峣阊阖云,蹀躞绣鞍马。
细毡侍珠旒,治道谈帝者。
归来西湖滨,岸帻松盖下。
秋渌晚涵山,挹以荐残斝。
一气妙磅礴,万汇屈者伸。
方寸函太极,宇宙皆吾仁。
端平改化弦,真儒手洪钧。
厥今扶公道,皆昔夹袋人。