化生奎宿千秋在,春长玉梅开候。腊鼓烟尘,锦城灯火,草草灵辰孤负。
传柑节后。奏一曲神弦,鹤南飞又。笠屐图开,髯仙风貌尚依旧。
熙丰幸逢治世,有联吟俊侣,秦七黄九。龙汉余生,蝎宫同命,春梦何堪回首。
心香炷久。问花散维摩,小星红否。更拜朝云,一杯长命酒。
炉烟香袅篆。怪葱纤微寒,小红催唤。巧样铜模,镂花纹盖子,藕穿心眼。
著火星星,笼袖处暗藏春满。半晌温存,无意传声,偶敲金钏。
炙得鹅笙方便。只银甲先除,自然偎煖。妒煞冬郎,近柔荑宛转,被他摩遍。
探到圆螺将活套,新笼茸线。一笑呵来仍冻,吟诗弄管。
不信秋催人老,木樨香又残。怕踏碎、满路金星,红楼去、别绕回栏。
催妆姮娥定笑,双行历、欲守新旧难。算世间、好事多磨,今宵过、一样明镜圆。
冷落锦城管弦。烟尘盼埽,孤怀借酒权宽。醉问苍天,忍敲破,烂银盘。
风传笛声凄咽,听总是,念家山。含情悄然。冰蜍待诉与,先泪弹。
珊瑚化了,似壶冰凝水。渐渐盈阶嫩红腻。尽散烟宫里,话雨窗前天未晓,惜别苦将人替。
镜台斑点点,戏赠檀奴,记取啼痕上鸳被。手把碧纱笼,便到成灰,也留得零星珠子。
又帘外西风半边吹,怕一样偏心,有人偷拭。
换芙蓉几番春色,余生差幸无恙。护篱阴借邻家竹,新笋薛滕争长。
潮暗涨。怎梅雨过时,红沸桃花浪。江楼远望。只绿黯平芜,白迷飞絮,双眼乱云障。
庚申事,六十年前相仿。债台今更催上。破蕉层剥秋心瘦,还警打窗声响。
谁共谅。怕著手调羹,依旧葫芦样。太平梦想。正别赋无家,蜀弦凄咽,滇海又听唱。
蓂荚生阶,验他荣落,叶叶准随芳序。争似名花知应候,替把支干频数。
红香开陈四时,鳞次蝉联,墙阴远似玫瑰补。还指水西亭外,蔷薇当路。
依约倩女前身,蔓长刺短,罥人多少情绪。自花底、玉郎久别,甚潮信、都无凭据。
照蟾影、凄凉院宇。历头新换番风误。只独对珍丛,遗篇夏正閒笺注。
牵丝屋角。是化身佛界,珠网依约。挂雨笼晴,圆张小样,罗幕随风罥得。
春痕住,为落絮飞花轻薄。甚蝶蜂误入,方空去路,被他拦著。
犹记妆楼倚处。有人钿盒里,针巧偷学。蟢子多情,拂上钗绒,漫惹香尘轻落。
秋虫那解缠绵意,笑络纬安名都错。要织成锦字回文,绊住玉郎飘泊。
数花风几番吹遍,花朝吹不回去。天公作美新晴展,春色浓于前度。
花解语。道此日、韶光百六平分取。两三旧雨。为宋玉招携,青羊转过,沈醉浣花路。
繁华梦,提起少年情绪。如今零落非故。玉堂旧事群仙禊,春到燕山无主。
春且住。算上冢庞公,各有乡关赋。别寻乐处。待春水方生,小蛮花榼,浇上薛涛墓。
天公巧。作弄得,几阵春寒峭。将花当酒同看,新酿紫红多少。
烟僝雨困,花也似春人醉倒。劝番风著力催晴,数声窗外啼鸟。
因念一角江城,芳菲地,雏莺乳燕来早。唤起春痕都无迹,人面共桃花一笑。
痴心向东君暗祝,莫开遍荼蘼事遍了。待偷闲绿杖青鞋,看花忘却人老。
桐城天下文章最,方姚古今高调。异代清门,同心白首,佳话千秋鸾曜。
秋崖定稿。乍唱出双声,香风吹到。岭上梅花,年年红瓣小春小。
重阳刚过一月,岁寒春到腊,长命相保。薄宦前生,古稀明岁,玉垒浮云看饱。
侬今叹老。叹奔月经年,梦中双照。听鹤南飞,凤箫吟更好。