奇形奋雄武,可拜不可触。虽无三品封,阅世知几国。
似逃秦王鞭,来听山鬼哭。翻思雷万春,受矢如槁木。
泉流山忽断,急溅落悬壁。梁石见天机,窍竹给民食。
贤哉赛侯功,丰碑宜百尺。
建溪东南流,滩石狞可怖。黯淡束奇险,过此始无虑。
回思太行山,亦有摧车路。
虚亭巧结构,有此观鱼境。碧沼风生纹,高林月留影。
花竹列我前,松杉瘦而颖。山环翡翠屏,水莹琉璃井。
书生东海来,山水颇深省。喜有郑家湖,诗文每相警。
东风吹香荡晴昼,长安宫苑花如绣。海棠一夜拆轻红,淑气薰蒸困醇酎。
太真徙倚沈香亭,宿酲未解春冥冥。眉峰敛翠翳秋水,侍儿夹拥花娉婷。
玉床腻滑芙蓉展,水沈烟袅金屏暖。丹腮融润珊瑚温,宝钗斜鬌乌云绾。
上皇玉笛那敢吹,地衣红皱靴轻移。传令别殿罢歌舞,流莺不语游丝垂。
渔阳鼙鼓边尘动,台阁无言卿士懵。妇人一睡四海昏,主闇臣谀总如梦。
翠华西狩九庙隳,祸胎未剪三军疑。马嵬之梦生死诀,一时悔祸人心归。
骊山举燧供欢笑,犬戎蹴踏周原草。丹青谁写春睡图,后世不须箴太宝。
山人隐迹樵空峒,天王赐见明光宫。执柯伐柯喻为学,兹理讲贯融心胸。
侁侁胄子国元气,有命剖析开昏蒙。斧斤斲就栋梁器,欂栌椳楔纷相从。
贤能往往布清要,利泽天下山人功。功成又复视民俗,绣衣玉斧蓬莱东。
剪除枳棘毓嘉木,坐听于越歌时雍。会稽秦望尝独往,此心犹羡樵径风。
蚌胎抉珠光陆离,山石韫玉形瑰奇。民生适秉俊秀姿,如玉含润珠生辉。
广平世德远已微,云礽奋发思前徽。轻獧不遂裘马肥,下帷恬淡齑盐宜。
读书待旦心孜孜,穴壁睥睨晨光熹。我忆视子龆龀时,髧发郁尔青齐眉。
椿庭期待余所知,近师嘱汝吾儒归。只今年才二十几,瑰词藻语超伦夷。
示予琬琰润且滋,蝇头点漆光累累。兰苕芬馥翡翠飞,鲸鱼掉尾横天池。
秋风丹桂香纷霏,明年期尔扳高枝。而翁阴祐应扶持,抟风九万非难期。
但愁老眼将昏眵,羽翼不睹连云垂。
君不见杜少陵,剑南宣谋老且穷,瞿塘一蹶伤其躬。
又不见萧齐司徒丧名节,堕水被诮訾超宗。我惭人马仆石梁,翻身直下冯夷宫。
衣襦沾湿愧乘鲤,鞍辔出没如游龙。康庄独步信便适,陟危履险由来凶。
从兹时买两芒屩,□□□□□西东。
辘轳汲井羞绠短,海纳江河不知满。大材小器量不同,火鼠冰蚕自寒暖。
人能弘道斯为儒,馀光端可昭昏愚。君家信道非凡夫,临危尝解捐其躯。
眼明见此渥洼汗血之名驹,胡为尚滞禹门点额之龙鱼。
譬犹卞和白壁隋侯珠,未遇具眼宁同瓦砾迷榛墟。
君文璀璨新出之珊瑚,君材粹美已琢之璠玙。谁能与君对掷争枭卢,但当再拜捋彼桓伊须。
裁诗再寄惊我心模糊,我惟里手阁笔成欷歔。武夫幸厕珩与琚,定知鄙我生嗟吁。
杜洲水暖飞群凫,管弦画舫如平居。慎勿同乐辜三馀,五湖一舸今何如。
恶人恒多善人少,春来未省听啼鸟。惟有鸱枭最恼人,聒聒五更鸣到晓。
䲭枭䲭枭尔何为,万人怪汝千人讥。更有王孙金弹丸,绕林逐尔将安归。