草色当阶绿渐侵,我观物化岂无心。风轩纳絮春无赖,雨屋关愁夜不禁。
墙外遥峰列黛眉,堂开尚友好栖迟。且栽筠筱成千个,与管烟霞当一司。
手弄茶月玉川子,肠入诗星贾浪仙。寒吟苦饮息万动,两公等是区中贤。
陕府东郊魏仲先,曾言无事小神仙。而今懒残浑到我,去子百年仍著鞭。
一秋病暑暑才退,终日倦书书不翻。生怕朝衫誇若若,且容居士号闲闲。
舍南百尺树骇绿,篱外一梢梅破春。不须访我伶俜事,尽有幽花料理人。
樽俎当年缓带公,山月自高亭自远。荣荣枯枯几晋馀,世外蓬莱忽清浅。
百篇醉倒长安市,古今只数骑鲸李。何事骑驴踏玉沙,诗叟一寒乃如此。
甲观吾何事,丁年岁又周。霜馀一尊在,梅过百花羞。
山空花更幽,日透香自永。只欠攲月梅,同汝弄疏影。