至人悲念摄冥顽,倏见光明指顾间。
亿劫未曾亲见佛,一宵今得暂栖山。
从来叶障须除结,此去功名直等閒。
欲以残年奉香火,尘劳无计恋松关。
抱病云山远,兴怀节物新。
林红纷过雨,岭翠郁堆春。
猿鸟时相狎,烟霞日自亲。
可怜成底事,半世走风尘。
何处溪声响佩环,洗心堂下转潺湲。
数株古柳枯临水,百亩丛篁翠倚山。
岁久刊题多泯灭,时清景物自幽閒。
轺轩登览留佳句,顿觉林泉发妙颜。
曲江一散各西东,杯酒重来气尚雄。
才薄愧参龙虎榜,会难常叹马牛风。
弟兄半已颠毛白,宾主休辞醉颊红。
底事坐中犹未乐,车公不遂一尊同。
万木归根冷未滋,可怜孤绝发寒枝。
心期本在冰霜后,占得隆冬未恨迟。
展开阅读全文
有忧乌啼门,有喜鹊噪庐。
主人闻啼噪,喜鹊唾老乌。
吉凶实由人,乌鹊何与乎。
但知预相报,其智各有余。
人智不如鸟,贪喜忌忧虞。
遂於乌鹊间,憎爱乃尔殊。
福至自福至,祸来贵先图。
二鸟孰有益,嗟哉主人愚。
展开阅读全文
珠玑百斛何人付,公有诗筒来不住。
出尘秀句若霞摛,走笔豪篇逾响赴。
吟字一字不知老,朝作千篇犹未暮。
秋天鸿鹄翥浮云,平地骅骝驱熟路。
分忧制节绵万里,余事文章兼七步。
千军独扫人共惊,八面俱来我何惧,
力扛九鼎更妥帖,胸蟠万卷森差互。
千言未困见纵横,一点不加无谬误。
音谐律吕凤凰鸣,势薄云天鹏鸟怒。
流传应有贾客售,在处岂无神物护。
公诗光焰千丈锦,我诗粗窘一尺布。
公诗雄富百雉都,我诗穷陋三家聚。
行经北海恍自失,出见西施羞反顾。
残膏祗欲借邻光,余润有如蒙晓雾。
君侯雅志和薰风,圣主恩光深湛露。
事业终期白日悬,功名已见青云附。
愿公归侍玉皇案,天香复与金童炷。
愿公西取王母环,云车直指瑶池鹜。
要当都俞庙堂上,岂久淹留井参度。
顾我尘埃不足论,屈曲世间随所寓。
用尽登山力,方知行路难。
孤峰宁久驻,半岭敢求字。
远目穷千里,危肠搅百酸。
川原忽开豁,岐路正平端。
洞府仙扃本不关,凡踪长堕世尘间。
胜游得得今须遍,俗驾迟迟肯遽还。
绝巘晨光收雨脚,群峰春色亸烟鬟。
感通珍重神灵意,诗思虽荒讵敢悭。
展开阅读全文
范子廓庙器,至宝非凡璞。
胸怀吞云梦,豪气低华岳。
昔在童稚时,树立已卓卓。
曳裾桥门内,崭然见头角。
岁行在辛丑,帝策询民泉,
一发孰能遏。挥毫不停缀,
盈卷无点抹。汉廷孰戟郎,
环顾皆错莫。纵横五千字,
字字医国药。期於必伐病,
非徒事迂阔。怪言一惊众,
士论叹且愕。皆云布及流,
志在縻好爵。乃尔张危言,
身谋胡太错。当时群宗匠,
其间多龌龊。指言为沽直,
欲使趋鼎镬。堂堂春官臣,
主张独何桷。谠议既冰释,
众口不能铄。乙科忽大阐,
秋天一雕鹗。传诵争取先,
纸价为翔跃。声华顿辉赫,
蔼然暨南朔。忆昔客东都,
猥而英游数。每於谈笑间,
论议闻謇谔。诵语非沽名,
生平真所乐。乖离三四载,
遣我情怀恶。间者见眉宇,
飒然意气豁。亟使罗酒浆,
沈沈动清酌。秉烛夜相对,
谈词恣潮谑。公卿颇历诋,
治乱亦商略。间出新诗篇,
清制皆洒落。祗怀苍生忧,
肯为穷愁作。少陵不忘主,
气味若相若。倘使任言责,
必有裨帷幄。奈何谏诤姿,
久矣滞丘壑。似闻庙堂上,
知已被新渥。一公丞乌台,
一公相黄阁,吾君皆太平,
二公系深托。荐贤乃报国,
看子翔寥廓。