一入咸阳尽旧游,春风台榭对芳洲。
非关好景留人醉,自是行人醉不休。
展开阅读全文
眼头生角,囊里盛锥。
驾古轨辙,辟坦路达。
龙藏忘筌兮揭义天之寥豁,法尾倒握兮翻辩澜之渺瀰。
堂堂之陈,正正之旗。
非其所是,是其所非。
发老啸之略,茂老豁之孙枝。
迨其涅盘后,有借万象舌兮其谁知之。
叶脱风高天地秋,长江衮衮只东流。
行人不折离亭柳,羌笛空吹落日愁。
闹浩浩,静悄悄。
古策风高,玉壶春晓。
左雇无瑕,若盼已老。
痴痴兀兀,乖乖崖崖。
水乳和同,肝胆楚越。
共倚阑干舒笑眼,四山松桂动秋风。
片段悠扬点太空,卷舒无地觅行踪。
业风有意相交辊,又复从龙过别峰。
暗瓦霜凝寒客梦,晴窗日透借朝温。
不能缄口围炉坐,敛袂空趋画戟门。
堪悲堪笑不动尊,天津桥看弄胡孙。
此意与谁论,长者子无裩。
淮云惨淡,淮水枯竭。
径山老子无言说,喝得岩崖成百裂,
末后全提太亲切。笑不彻,
哭不彻,憍梵钵提惊吐舌。
众毛成毬,众水成流。
众人成市,众土成丘。
育王聚众作夏,今夏东州,
明夏西州。