荷锄归伴陇头云,懒傍侯门更整巾。
卜筑君能如沈约,题诗吾亦效王筠。
湖光皛皛千山合,竹色娟娟一径新。
酒后笑歌应耳热,西园惊破海棠春。
杖屦相从秋水滨,便将公作社中人。
酒行苦要深浮白,醉去那知倒著巾。
把手共怜江国月,回头休忆野堂春。
太平未见身先老,看取吴霜点鬓新。
一别从京洛,相逢向海邦。
倦游怜舌在,多病觉眉庞。
佳处随山屐,余生付酒缸。
新诗眩老眼,细读傍寒窗。
展开阅读全文
长安公子意气豪,笑我憔悴居蓬蒿。
人生栖托一枝足,何用抟风九万高。
我今百事付流水,归卧北窗心独喜。
林表春禽自在啼,绝胜豢养金笼里。
谁能胸臆无尘垢,木雁未论才不才。
子陵事业亦何有,风月凄然一钓台。
门翳蒿莱谁往还,忆君更觉鬓毛斑。
何时共对吟边月,相别犹怜雪后山。
清夜忍闻庭鹤怨,余年应伴海鸥閒。
有人问我今何似,兀兀长如醉梦间。
高轩曾过我柴关,笑看莓苔满地斑。
隐约谁惟许居士,风流得倚谢东山。
诗锵金石音尤古,笔走龙蛇意自閒。
后日陪公那可得,飘然身在五云间。
残霙初伴梅梢月,小雨仍禁柳底春。
莫厌酒摇金盏浪,更听歌绕画染尘。
林峦争入马蹄来,宿雾残云拨不开。
石卧松根横碧玉,瀑悬天外转晴雷。
仙家长锁青春好,老子犹堪竟日陪。
收拾此身知有此,一间茅屋傍山隈。
投笔辞场屋,携钱送酒家。
身名俱梦幻,醒醉是生涯。
沙晚号寒雁,林高惨暮鸦。
嗟予方哭弟,清泪堕悲笳。
胡尘漠漠暗中州,无力持颠漫自忧。
花鸟相逢非昔日,不堪重上望湖楼。