记折河干柳。甚萧条、斜阳古道,暮鸦时候。离恨一肩挑不起,抵死教人禁受。
料潭水、情浓于酒。叹我身如红豆粒,便枝枝、叶叶相思透。
清泪湿,眼波溜。
与君遥隔天涯久。忆当年、红楼夜月,玉箫同奏。旧雨而今云样远,梦也怎生难就。
问两地、是谁消瘦。寄语加餐须努力,更秋凉、珍重双罗袖。
愁病撇,解眉皱。
朝来归梦太匆匆。怕惺忪。越惺忪。一霎南柯,惊破五更钟。
昨夜画屏凉似水,秋去也,怅天涯、目断鸿。
断鸿。断鸿。信难通。云万重。山万重。盼也盼也,盼不见、锦字缄封。
空把阑干,倚遍夕阳红。帘卷西风人影瘦,销魂处,湿罗巾、别泪浓。
销魂人在画罗屏。著耳乍叮咚。已是不堪听。那更杂、蛩声雁声。
无边风雨,无聊情绪,触处乱愁生。拼却梦难成。任谯鼓、三更四更。
蝴蝶儿。暮春飞。风前瘦影怯穿枝。倦依芳草池。
醉粉空馀恨,怜香枉自痴。罗浮梦醒落花时。相思知不知。
白蘋江上晚来秋。风定柳丝柔。今宵酒醒,昨朝人去,多少离愁。
销魂最怕黄昏后,独自上高楼。三更疏雨,半床残梦,一叶扁舟。
曲屏移过斜阳影。怨黄昏、一霎林烟暝。小立苍苔,隔花阴、袜尘香凝。
湘帘捲,深院月明人定。
暮云春树诗怀冷。似天公、付我伤心病。梦里闲愁,怕思量、旧时风景。
红楼笛,忍把离魂唤醒。
帘波欲浸潇湘碧,凉生半庭高树。竹飐虚廊,桐飘古甃,凄绝一声声雨。
檐铃碎语。正滴破乡心,乱愁如许。听彻黄昏,玉阶潇飒几曾住。
西窗又燃绛炬,忆当年话别,幽恨难诉。宝鼎香销,银屏梦醒,句起伤秋情绪。
流光逝羽。怕摇落江潭,绿杨千缕。夜漏迢迢,剪灯人意苦。
径绕苔花,庭飞柳絮。池塘寂寞清明雨。西园蝴蝶故依依,东风吹梦来何处。
别浦魂销,画楼人伫。离愁三月长亭路。经年绿遍旧城根,萋萋又送王孙去。
漂泊浑无定。可是东风薄幸。游丝无力绾应难,任它飞去,拼作天涯影。
谢娘何事诗怀冷。憔悴江南景。金缕曲歌何处,阳关一阕人愁听。
金谷埋香地,瑶台散彩时。一春无奈雨霏霏。枉却寻芳蝴蝶、绕丛飞。
流水恩何薄,东风恨怎知。杜鹃啼老剩空枝。怨煞繁华如梦、鸟如痴。