展开阅读全文
奇石斓横道,兹山信多姿。
江湖酾两股,一泓乃孤危。
相传龙所家,或恐神护持。
腥风转湛对,阴岩立淋漓。
惜无纬萧勇,探此抱宝痴。
山僧作屋意,惨澹生幽思。
胡为金缪影,颠倒眩俗儿。
坐来百念失,苍官导前驰。
招提果深登,屐痕恍前期。
咄哉少肉山,著此高颧师。
端能致遨头,绝唱相娱嬉。
过溪亦何事,相送了不疑。
渠能缚禅律,因来数须眉。
我爱秦郎记,字压头陀碑。
月林只夜夜,人物自一时。
贤愚尽蚁封,来者吾得知。
邻曲竟还往,岁除当餽分。
作我淡生活,小龙破密云。
天机亦良勤,错综合瘁芬。
松柏青始独,苕华黄已芸。
展开阅读全文
君不见元光河决愁从臣,天子有诏皆负薪。
当时实炭知畿畚,下与鱼鳖争生人。
孰知木黔善制水,火出木尽全其真。
一朝入火纵粉骨,曲身得暖龙蛇伸。
成亏等作万世计,肯与胡僧推劫尘。
我欲诙谐与作传,上继毛颖追获麟。
日烧昆仑十挺指,惜哉黔也非吾亲。
穷朝破灶郁烟烬,青唇墨腕羞比邻。
谁能与致送暖势。坐使有脚歌阳春。
将军羔酒空作梦,十年未有今年贫。
展开阅读全文
乌几学痴坐,吾炊何以晨。
了知诗自好,不兴甑相闻。
苍苍本空空,呜呼谁使然。
瓯窭知满篝,稍喜斗斛仁。
而我亦齐民,不贪后世贤。
腹无一雨温,百忧镇烧煎。
岿然一破灶,寒虫欲无年。
更欲辨名字,蟋蟀螽斯间。
书生谨守书,放步防疾颠。
虾蟆缘青冥,孤光恣吞吐。
於菟无角翼,为天守门户。
持此感物化,尧舜万万古。
冰蚕不知寒,蓼虫不知苦。
未知了身口,甘暖复几许。
高高化入台,下视多劫灰。
我欲轰雷车,老天怒不开。
死语无出路,六经圣所裁。
惟应蒯缑剑,日夕同归来。
一百五日苦多雨,二十四花能几风。
壮心欲与儿女竞,春事翻成寇盗空。
公私蛙合笙歌里,客主山张图画中。
作意后游仍独醉,西湖莫忘还来翁。
君家去天才三百,君身去天无尽五。
忽民泥功栈外山,尽是杜老思君路。
而今西了媚回塘,坐令猛士纡柔肠。
可能直下窥秦陇,翻作吴儿时世妆。
展开阅读全文
路岐引人不作长,野梅官柳野风光。
看山看水入诗眼,岁月不觉须眉苍。
请从丈人开肺肠,身非石人忘故乡。
五年江湖枕书睡,梦随南云落翁堂。
亦知行坐歌白头,池南隐几浴凫双。
鳏孤肯复有羁旅,石塘破寺魂悲凉。
行锥不补万事裂,存者积压天一方。
善和里第知几易,辽东城郭空相望。
平生何用酷似舅,政似嫫母颦施嫱。
儿时拊头祝文章,祗今未入崔蔡行。
三年一书愿见贳,骨肉满县愁难当。
屋头荼醾定过墙,满窗日色文书香。
眼前欠甥颇念否,我亦口挂蠔山旁。
烦将归意作泉下,小待锦衣漫俗妆。
昏花乱眼叹吾衰,宝带忘腰羡子宜。
碓下谁明能行者,瓮中聊觅永禅师。
醉乡欲结无为社,劫火难烧见在诗。
忽忆扁舟洞庭路,霜螯斫雪点橙丝。
展开阅读全文
皇天分四时,气节几错遌。
俗儿一惊呼,认者泪横落。
悠悠羲皇前,日月何磊荦。
不世更凌历,地上光景薄。
十年看花草,皴面少膏沃。
看看六鳌背,坐爱白日曝。
何当寥阳天,朗咏无生乐。
琉璃灯暖烧春红,水日帘垂望欲空。
美人缥缈隔花雾,春心咫尺无由通。
宝钗沽酒市楼中,当筵一曲悲丝桐。
少年游荡足行乐,江南日日长春风。