日煖风微杨柳斜,桃华处处点村家。谁人此际能閒坐,载酒东皋醉落霞。
小屋深深墐北房,享荼煨芋地炉香。主人暴背书轩下,一卷羲经至夕阳。
尧舜垂裳恭己时,天然真色复何为。欲知性善无言妙,此处端倪尚可窥。
春风无恙一登台,犹见桃华满径开。无计可留华再住,明年华发约重来。
满目蒿莱三径荒,秋蛩吟处旧升堂。党人不死倾葵藿,一饭君恩不可忘。
竹径茅斋此日居,藤稍橘刺欲教祛。白云片片浴流静,黄鸟声声树影疏。
城头曾筑小方台,四望长空万象恢。今日荒墟惟草色,春风依旧有情来。
自昔悲羁旅,局促讵非迷。丈夫志四方,高楼岂荆扉。
昭旷苟在怀,凭运与委蛇。岭海何必恶,四时有丹荑。
我来一甲子,即事多所怡。华馆绝尘鞅,水木澹幽姿。
好鸟时一鸣,静蕴流天机。纵心八极外,蛰心在几微。
历览千古书,此理不吾欺。被服诚无斁,真赏欣自如。
持此以永念,可用忘栖迟。自非高堂恋,鹿门乃在兹。
我爱树下坐,终日自翩跹。据梧有深意,抚松岂徒然。
亮哉君子心,不为一物牵。绿叶青天下,翠幄苍崖前。
抚己足自悦,此味无言传。
束发自龟勉,所志非浮荣。辨涂慎所之,择术居其贞。
魏魏云谷翁,绍孔明六经。群书万卷破,奇功一原并。
自从子舆来,倬绝莫与京。如何取径子,繁弦乱中声。
计身亦诚便,畔道非所宁。我来拜阙里,斋心矢其诚。
归轸探神奥,发轨谨门庭。董道而不豫,聊以拙自成。