太真终日语,东方容易谈。本是闽越人,来此共闲闲。
君子有德音,听之使人惭。白门追随后,万里走滇南。
移家恨已满,敢曰青于蓝。志士苦妆饰,世儒乐苟安。
谓君未免俗,令人坐长叹。
君心未易知,吾言何恻恻。太言北海若,小言西河伯。
缓言微风入,疾言养叔射。粗言杂俚语,无不可思绎。
和光混俗者,见之但争席。浩气满乾坤,收敛无遗迹。
时来一鼓琴,与君共晨夕。已矣莫我知,虽生亦何益。
天生龙湖,以待卓吾。天生卓吾,乃在龙湖。龙湖卓吾,其乐何如。
四时读书,不知其余。读书伊何,会我者多。一与心会,自笑自歌。
歌吟不已,继以呼呵。恸哭呼呵,涕泗滂沱。歌匪无因,书中有人。
我观其人,实获我心。哭匪无因,空潭无人。未见其人,实劳我心。
弃置莫读,束之高屋。怡性养神,辍歌送哭。何必读书,然后为乐。
乍闻此言,若悯不谷。束书不观,吾何以欢。怡性养神,正在此间。
世界何窄,方册何宽。千圣万贤,与公何冤。有身无家,有首无发。
死者是身,朽者是骨。此独不朽,愿与偕殁。倚啸丛中,声震林鹘。
歌哭相从,其乐无穷。寸阴可惜,曷敢从容。
芍药庭开两朵,经僧阁里千声。木鱼暂且停手,风送花香有情。
笑时倾城倾国,愁时倚树凭阑。尔但一开两朵,我来万水千山。
解粽正思端午,怀沙莫问汨罗。且喜六龙下食,因知二妙堪多。
元方既难为弟,季方又难为兄。如此食麋自可,何必白日飞升。
我本老而好学,故随真人东行。两家并生才子,自然常聚德星。
泗州说有大圣,金陵亦有元城。何似维明与公,并称二李先生。
十八罗汉漂海,第一胖汉利害。失脚踏倒须弥,抛散酒肉布袋。
犹然嗔怪同行,要吃诸人四大。咄,天无底地无盖,好个极乐世界。