李杜放诗豪。万丈晴虹吸海涛。六义不传风雅变,离骚。
金玉无言价自高。
春日对春醪。短咏长歌慰寂寥。幽鸟落来花里悟,从教。
彩凤飘飘上九霄。
桃花乱落如红雨。闪下西城碧树。寂寞琐窗朱户。最是春深处。
一尊酒尽青山暮。楼外轻云犹渡。远水悠悠下住。流得年光去。
夜来霜重。帘外寒风劲。横笛楼头才一弄。惊破绿窗幽梦。
起来情绪如何。开门月色犹多。照我如常如画,更谁能似姮娥。
平生行止懒编排。住蒿莱。走尘埃。社燕秋鸿,年去复年来。看尽好花春睡稳,红兴紫,任他开。紫微天上列三台。问英才。几沉埋。沧海遗珠,当著在鸾台。兴世浮沉惟酒可,如有酒,且开怀。
十日狂风才是定,满园桃李纷纷。黄蜂粉蝶莫生嗔。海棠贪睡著,留得一枝春。便是徐熙相对染,丹青不到天真。雨余红色愈精神。夜眠清早起,应有惜花人。
松苍竹翠岁寒天。雁山前。凤城边。回首燕南,一别又三年。长爱故人心似月,人不见,月还圆。小窗寂寂锁凝烟。一灯然。一诗联。诗若灯青,孤影伴无眠。明日酒中余思在,挥醉墨,洒云笺。
至人视有一如无。见义处,便相扶。三顾出茅庐。莫不是、先生有图。拯危当世,觉民斯道,佩玉已心枯。遗恨失吞吴。真个是、男儿丈夫。
杯休侧。为君送别城南陌。城南陌。茸茸芳草,万家春色。阳关一曲愁肠结。吟鞭斜袅黄昏月。黄昏月。长安古道,洛阳游客。
斜阳暮。西风落叶关山路。关山路。归鸿巢燕,笑人来去。我歌一曲君听取。人生聚散如今古。如今古。湘江秋水,渭川春树。
调羹手。残枝莫折离亭柳。离亭柳。年年春尽,为谁消瘦。海棠过雨愁红皱。行人驻马空搔首。空搔首。秦楼花月,凤城歌酒。