云去风来雨乍晴。断烟分远树、夕阳明。夕阳无处雁斜横。山重叠,山外更入行。千古短长亭。别离浑是苦、柰西征。欲凭双鲤寄幽情。东流水,几日到襄城。
晓起清愁酒盎空。清愁缘底事、别离中。登临无地与君同。青山色,山外更重重。落尽海棠红。蔷薇新破萼、露华浓。牡丹芳信一帘风。寻幽梦,曾到小园东。
漠北云南路九千。旧年鞍马上、又新年。玉梅寂寞老江边。东风软,杨柳得春先。斜月照吟鞭。可人难似月、缺还圆。桃花流水杏花天。欢娱地,谁斗酒尊前。
太白诗成对酒,仲宣赋就登楼。思乡怀古两悠悠。黄尘路,风雨鬓惊秋。三岛云随鹤驭,五湖月载归舟。青山西塞水东流。功名好,欢伯笑人
红雨斜斜作阵,绿云碎碎成堆。武陵溪口几人迷。桃花水,流入不流回。夏日董风殿阁,秋宵宝月楼台。仙凡境界隔尘埃。青鸾客,归去又归
酒酌花开对月明。醒中醉了醉中醒。无花无酒仍无月,愁杀耽诗杜少陵。三品贵,一时名。众人争处不须争。流行坎止何忧喜,笑泣穿途阮步
残月低帘挂玉钩。东风帘*思如秋。梦魂不被杨花搅,池面还添翠压稠。红叱拨,翠骅骝。青山隐隐水悠悠。行人更在青山外,不许朝朝不上
琼华昔日贺新成。与苍生。乐升平。西望长山,东顾限沧溟。翠辇不来人换生,天上月,自虚盈。树分残照水边明。雨初晴。气还清。醉却兴亡,惟有酒多情。收取晋人腮上泪,千载后,几新亭。
干荷叶,色苍苍,老柄风摇荡。减了清香,越添黄。都因昨夜一场霜,寂寞在秋江上。
干荷叶,映着枯蒲,折柄难擎露。藉丝无,倩风扶。待擎无力不乘珠,难宿滩头鹭。
根摧折,柄欹斜,翠减清香谢。恁时节,万丝绝。红鸳白鹭不能遮,憔悴损干荷叶。
干荷叶,色无多,不奈风霜锉。贴秋波,倒枝柯。宫娃齐唱《采莲歌》,梦里繁华过。
南高峰,北高峰,惨淡烟霞洞。宋高宗,一场空。吴山依旧酒旗风,两度江南梦。
夜来个,醉如酡,不记花前过。醒来呵,二更过。春衫惹定茨蘼科,绊倒花抓破。
干荷叶,水上浮,渐渐浮将去。跟将你去,随将去。你问当家中有媳妇?问着不言语。
脚儿尖,手儿纤,云髻梳儿露半边。脸儿甜,话儿粘。更宜烦恼更宜忺,直恁风流倩。
策杖寻芳,小溪深雪前村路。暗香时度。更在清幽处。一见冰容,便有西湖趣。题新句。句成梅许。折得南枝去。