展开阅读全文
兔诚中山族,中古稍分裂。
唐虞用大牲,虽有目未瞥。
兔孙能飞仙,飘忽天汉决。
不逢易牙试,厥胄几泯灭。
羿弧殒阳乌,曾不弋在穴。
王良马慢忌,扑握几奔掣。
初遭赳赳子,鼎饪饫毛血。
中逢宋鹊窘,饥吻啄原雪。
叔世削格多,星迸失行列。
蹄穷不得逸,如鼠限高闑。
应怜蚌潜水,曝腹想江月。
唇亡欲谁语,竟死犹结舌。肩尻弱易解,狼藉腥尺铁。
抽毫置筠管,复苦蠹鱼啮。
论功在册府,微物推尔杰。
剡藤光夺缣,抄记良琐屑。
北邻阎夫子,尚忍资杯啜。
得诸韩卢口,实以强曝劣。
作诗夸芳美,此誉宁所悦。
不如狐膏臊,质贱甘弃绝。
冢妖老通数,藤索夜空设。
尔曾不及彼,就获徒内热。
聆声无耸耳,当学缩颈鳖。
吾君阜万物,沛若泽未竭。
谁能复古初,此味傥可缺。
卧病车马绝,初非遗世人。
逍遥乍形散,邂逅却情真。
见护屏能力,相扶竹亦神。
闲来佐欢喜,漉酒用陶巾。
李公素誉压朝端,曾泝龙门鬣未干。
虽愧彭宣惟赐食,未惭贡禹亦弹冠。
展开阅读全文
金兰况同心,莫乐心相知。
石田罹清霜,念此百草腓。
丝看煮茧吐,士听愤悱语。
竹马非妙龄,美人恐迟暮。
匏系鲁东家,今君尚天涯。
土膏待阳瘅,气至如咄嗟。
革薄不可廓,士迫下流恶。
木无松柏心,蝎处蝼蚁托。
政成欢诵沸田莱,留钥雍容更上才。
缭郭平湖从昔好,倚天朱槛为谁开。
曳裾况是他年旧,倒载何妨尽日陪。
自有登高能赋客,可容清坐咏南台。
无极世缘如嚼蜡,人言当住夜摩天。
此郎久学无生忍,此事吾知否不然。
不学栽橙业种松,未惭履狶笑屠龙。
许君尽得东坡术,已与先生一事同。
伏波七十老鍪弧,薏苡何曾适病躯。
高卧输公无一事,评诗校画是功夫。
展开阅读全文
穷邦无以餬吾口,岁岁荒山收橡斗。
商歌白石不胜寒,非为荆州三往还。
天下无人知我意,得君相合一言间。
三书丞相何烦上,再见客卿宁用赏。
愿闻关中季布名,何得此声梁楚城。
论心四子谁许我,百金一诺兹为荣。
唐公才非今世士,不见圣人见君子。
我今正似逃虚空,闻人跫然已心喜。
君不见玉川月蚀诗律难,不独虾蟆遭骂弹。
凭陵百怪付公等,青天蜀道宁容攀。
它时邹湛名亦好,常在我知因岘山。
佩牛未敢邀君出,射虎何当许我从。
要看堂堂冠剑叟,苍然十万甲夫中。