十载京尘化客衣,故园榆柳识春归。
深村芳物无由觅,蝴蝶双寻麦陇飞。
鸤鸠兴独居,百两谁与将。
未见忧忡忡,既觏为龙光。
吹竽沸齐市,零雨暗空桑。
寒歌牛轭底,激烈气弥刚。
微月淡芜城,飞萤纵复横。
蛙鱼凉亦乐,跳港触荷声。
残暑夜如炊,晓风吹萧索。
开门望林木,引蔓修篱落。
所欣尘累远,不恨生涯薄。
心事少干云,白头成忆昨。
寒食春光欲尽头,谁抛两两路傍球。
二乔新获吴宫怯,双隗初临晋帐羞。
月底故应相伴语,风前各是一般愁。
使君腹有诗千首,为尔情如篆印缪。
夭红浓绿总教回,更待清明谷雨催。
一朵故应偏晚出,百花浑似不曾开。
常夸西洛青屏簇,久说南滁紫线堆。
任是无情还有意,不知千里为谁来。
展开阅读全文
修身贵日新,如草陈叶换。
请看弦上矢,岁月不可玩。
文章得蛙釜,虎以皮遘难。
兹事从古然,吾党奚独惋。
秦君好学勇,决胜百马汗。
宵行委明月,屡得按剑盼。
鄙夫晚更事,前猛窘新懦。
怜君亦自喭,意满怀不散。
谁为倾国媒,尚此琼英粲。
期君似椓罝,无以无人慢。
云端红粉拊雕栏,谢守纶巾语笑间。
游客乍惊人外境,居僧初识面前山。
暂来犹足留公赏,借与真堪着我顽。
铃合多余宾从少,谁教缾盎不曾闲。
壁上栖鸦粉剥红,萍游无定得风同。
故人妙墨何人识,文豹依依雾雨中。
故国龙舟休水调,高城雉堞尚云间。
蜀冈朝雨如轻雾,不见春江草外山。