展开阅读全文
群公爱我邀我居,平生文举情岂疏。
钩陈玄武在北极,上帝之府森图书。
赵韩魏降显德尾,司马蝉嫣世良史。
其人不见其言在,青草生原岁阳止。
吾君好学由生知,成汤得尹方有为。
应合它年尹躬学,书成泣像麒麟阁。
东园老槐春不发,举头只见中条雪。
江梅去国亦凄然,一萼聊堪映庭月。
未信河滩宜海棠,十株立致非所望。
为君大字书堂榜,报我奁中越焙香。
展开阅读全文
蒹葭苍,荳叶黄。
南村不见冈,北村十顷强。
东家车满箱,西家未上场。
荳叶黄,野离离。
鼠窟之,兔入畦。
豕母从豚儿,豕啼豚咿咿。
衔角复衔萁。荳叶黄,谷又熟。
翁媪衰,餔糜粥。
荳叶黄,叶黄不独荳。
白黍堪作酒,瓠大枣红皱。
荳叶黄,穰穰何膴膴。
腰镰独健妇,大男往何许。
官家教弓刀,要汝杀贼去。
平生邓夫子,文墨晚相依。
台阁佳声在,湖湘爽气归。
诗夸束笋密,发叹耨苗稀。
勤苦千秋事,川明水孕玑。
爱山何必俟归山,簿领忙时拨置看。
阊阖自应行发轫,珊瑚终未拂垂竿。
樽中屡许陪文举,庑下犹堪寄伯鸾。
便作功成同范蠡,白鸥盟誓不教寒。
读公栖鸦诗,岁月伤晼晚。
公胡不念世,蜡屐行避远。
羁鸟翔别林,归云抱孤巘。
我才不及古,叹息襟泪满。
蔡侯南国秀,经纬耿昭回。
文史蛙生甑,风云蛰起隈。
吾君求助意,之子为时来。
万缕防秋费,何如一士才。
平生莫逆交,弦断寄心赏。
相思望青枫,目极江水上。
念当及时节,农事动春壤。
来者不有年,何能咎吾往。
携筇过子约朝朝,况是门无百步遥。
午卧檐曦茶可煮,夜谈窗霰栗堪烧。
范鱼何用惊生釜,郑鹿应知梦覆蕉。
试作文殊问居士,从今一饭久如消。
展开阅读全文
悲来乎石君,吾何悲夫,
斯人婉兮河之津。厖眉白面照青春,
朱绂斯煌映路尘。翩翩者骥银鞍新,
东来奇意安所伸,大野既潴唯赤坟。
榖垂颖,麻敷芬,
亡逋来复瓦鳞鳞,高堂击鲜会众宾。
宾起舞,君欣欣,
何人末至居客右,西郭之一儒迂且贫。
迂且贫,自隗始,
能招剧辛致乐毅,四方游士争来奔。
户内光仪亦可论,大息拖缙绅,
中息气氤氲,小息秀眉目,
天上青秋云。朱旗画舸长堤曲,
去时箫鼓黄尘覆。无复当年子产归,
至今人作婴儿哭。西郭之一儒,
无事门生苔,久雨足不行官街。
常时门前车马客,旧雨自来不来。
听我陈,张叔卿,
孔巢父,皆隐沦,
无人汲引长饥辛。日午不出开衡门,
前侯后相安敢论,忧杀口间纵理纹。
长恸吾邦对遗迹,耿耿一心谁我识。
徐君已死剑不忘,心已许君那复惜。