箕斗澄晖缺月升,茅花夹毂雪中行。晓风凛凛寒城冷,濠里荷钱无数生。
铁鎗战死后梁时,消得金人为葺祠。近岁江头几符节,过来须也读残碑。
过楼懒上最高梯,为爱茶香试上嬉。檐外众山供远碧,却思乡景下楼迟。
卧驾驴车入博州,青山淡淡夕阳愁。翻思故国今何在,枉抱忠肝似马周。
错赋巫山十二峰,西南与北偶名同。便饶真是阳台路,行雨才收梦亦空。
当年图上看中原,欲渡长淮梦断魂。今日绝淮载诗去,轻舟已自入桃源。
风饱晴川十幅蒲,月明乘兴泛玻璃。舟人生路须加谨,却道今非比旧时。
笋舆咿轧乱山隈,拥鼻清吟当探梅。我已少知忧责少,人皆喜慰远乡回。
树犹绿暗知霜薄,云渐红深欲雪来。自说江南好风景,江南尤更有奇才。
风冷知日落,水宽得天多。金陵怀古句,绝唱是西河。
寒波白似面,远岫劣于眉。江上无多作,淮南正要诗。