夹道繁阴千步强,支筇聊当踏春阳。野花不识兴亡事,故故撩人为送香。
有山无水山枯槁,有水无山水汗漫。此处无山亦无水,风砂捲地鼻生酸。
转漕东南由汴力,此河今日力犹多。隋疲民力亡天下,却为他人浚两河。
手斧当年自画河,圣人微意不求多。如何王蔡忘前事,可谓贪他却著他。
惊残晓梦语啾啾,频唤移篙看石头。已过徐州元不觉,依前不得上黄楼。
过得淮来便是家,沿流草树尚芳华。幽燕回首黄云外,想见寒风舞雪花。
又撑舴艋下邗沟,霁色横空宿雨收。已入伊娄河里去,来朝稳稳饭真州。
寒江如梦夕阳斜,休笑诸贤误晋家。雨打风吹碑已泐,英辞空自雨天华。
马上鸡声黄叶村,拥衾人卧闭柴门。征裘尘土休烦洗,留取灯前看涴痕。
天公有意相归程,晓起千峰照眼明。一白自能遮百丑,只疑风味太清生。