六年别故山,松笔故无恙。
此身已天涯,飘走复何向。
清源老翳师,砭楼出投状。
勿辞一往勤,挹彼上池涨。
石梁跨蠔山,永与方壶久。
凭君持一杯,往酹济川手。
遥知相携处,溟渤浸箕斗。
作诗问大钧,犹有斯人否。
山河我四大,物我同一体。
谁为若疾痒,搔按不容拟。
多生抱此念,耿耿未云已。
那知知鱼乐,更有濠梁子。
展开阅读全文
閒官屋舍如幽栖,寒苦余业偿盐虀。
忽闻鹊声作破竹,尺书入手谁所齎。
交游胜绝似公子,矫矫鸾凤依蒿藜。
青冥侧足在咫尺,谁使狡狯捐其梯。
秋风溪上共尊酒,摆落羁束忘畛畦。
红裳起舞意未足,缺月衔岭星河低。
只今跌宕走尘土,清梦往复无山蹊。
新诗惊怪烂盈幅,笔力拗怒蟠虹蜺。
遥知盘礴小窗底,得丧已著一理齐。
此生同困造物戏,未觉与世谁云泥。
虽无绝唱追白雪,赖有妙契如灵悄。
一笑从公岂无日,挽袖相属空玻璃。
不须俗物败真赏,但觅佳处同攀跻。
展开阅读全文
武夷之山如画图,中有玉洞藏仙都。
一溪穿空舞澎湃,九曲度尽方盘纡。
细看直疑路中断,已转始觉川平铺。
诸峰削成鸟亦怖,危磴岂复人能逾。
机岩学馆第传授,鼓楼石床知有无。
坐令丹梯化一鹤,又唤立笋成三姑。
游人来观但借问,疲乏人指说犹惊呼。
神君曾孙在何许,想见幔亭空药炉。
千崖万壑心赏倦,正喜松风清坐隅。
归舟瞥然箭脱手,醉目眩我双明珠。
展开阅读全文
孤塔鹜霄汉,晴影金碧眩。
重来得寓目,归枕尾残汴。
缅怀何姓人,哀祷倾淮甸。
是身如皎月,有水著处现。
弹指遍大千,何止数乡县。
惟应因缘地,聊尔洪流转。
颠危悔勒马,善涉悟觅扇。
君看悔与悟,只在一转齿。
至人独何心,示此祸福变。
当知夙缘定,莫作邪道见。
哀哉众生愚,积恶稔天谴。
云何一朝急,赖此香火荐。
我来适灯夕,宝蜡明邃殿。
还揩客眼尘,重睹浮屠面。
朝来塔上铃,告我风色便。
平淮一回首,岸容失葱蒨。
紫兰初茁芽,深壑终自秀。
肮脏萧艾中,不采则谁咎。
儿曹逐纷华,壮士保初陋。
应知此词同,万世无先后。
展开阅读全文
归耕食吾言,回首愧江水。
方争扬子度,谁置穆生醴。
邓侯倾盖旧,小寝艺桃李。
走书约啗我,涎迸齧脣齿。
朝来独何事,怒色剧染指。
虽微射鸿游,顾有捩手鬼。
平生谈天口,得酒便锋起。
年来病不觞,但要讴贴耳。
真成画蛇足,足就酒空矣。
樊川吐怨句,想见紫云美。
何时咄嗟办,一醉吾亦拟。
噂沓听群儿,口实争笑鄙。
展开阅读全文
骄阳挟酷暑,何啻虚而翼。
高田土可籭,况乃耕与植。
风伯真可讼,云合吹复拆。
那知下土民,糟粕配橡实。
古佛栖岩隈,旱沴岂我责。
应缘贤令尹,闵雨丐法力。
积阴暝山谷,流润凄几格。
朝来贺客散,置酒浣愁疾。
古诗成云外,险句动潜蛰。
旋看蓑笠出,况喜沟浍溢。
谁言令与佛,念我一何愁。
嗟吾困蒿藜,最觉民可恤。
何当问牛喘,免使诉鱼失。
九关虎豹守,怀此欲安适。
谁哉此心同,吾饱将何日。
展开阅读全文
十日愁阴病不出,卧看春归无计惜。
诗翁遣送淮海春,衰眼熨开云雾拆。
胭脂注脸匀未遍,肉红借酒生春色。
了知造物著意深,倾倒春工不余力。
年来不顾溱洧女,载酒非公复安适。
且将妙句写余妍,欲立佳名付精识。
一春颇困歌湮没,回首纷华三太息。
愿言乞与洗心方,归对炉香诵周易。