疑怪和风却暮寒,华堂宾主正酣欢。人间高会真难偶,身外浮名岂足干。
绿蚁泛杯春可吸,红英近烛夜宜看。梁尘莫逐歌声转,只恐纷纷扑醉冠。
风骞绣额炉香转,江照金樽宿霭收。尘客轻装渡寒水,主人佳句压清秋。
自忘远驭瘏兼病,岂顾閒书沈与浮。回首高城空企望,驰情无算不堪筹。
行尽东州到此州,登临更尽北山头。孤城突兀连沧海,三岛参差耸暮秋。
广座下疑鳌负石,危檐远学蜃为楼。蓬莱方丈虽冥邈,高阁今朝亦胜游。
野渡半篙水,春风一苇航。柳梢舒嫩绿,梅萼泛幽香。
绣羽惊波起,翠鳞跳日光。环城得佳趣,清思满高塘。
御茶贡了文书阒,静一堂深生昼寂。木兰花谢叶成阴,霁日辉辉荡轻碧。
主人为我开芳筵,滟滟金樽泛春色。举杯相属念我行,赠以长篇重圭璧。
联官共职诚意钧,踰岁光阴驹过隙。自惭老钝于事疏,每幸高才见禆益。
招携地宝溢课输,立遣讼筒平郁抑。隔州移粟赈疲氓,指日驱兵斩狂贼。
走章驰檄公事外,间有赓酬副清适。搜罗绝景穷造化,铺写幽情露胸臆。
今朝饮别接殷勤,判袂分岐在朝夕。萍蓬邂逅难期度,鱼雁附托宜频的。
愿聆三节促归轩,聊慰驰情想风格。
郊原霁后晚寒清,残雪笼山望处明。尽道凝留因地冷,当知粉饰藉天成。
昆冈玉聚微云敛,沧海潮横返照清。解赋属谁诗格老,贤侯登览在层城。
阴云散漫与山平,草暗花昏匝古城。定是天心恶游放,故将雨脚锁清明。
谁知静圃无穷极,独有幽禽不住鸣。况值清明归去客,共樽谈笑有馀情。
大风嗥空声烈烈,小舸逆牵饶卼臲。交跗拥鼻坐其中,蚤暮恍然难以别。
利名无绳人自萦,山林无扃人自绝。区区冷官何足赖,奔走勤劳可嗟咄。
云霭结青冥,成阴重复轻。虽知养春色,终是惨人情。
索莫初花态,踌躇去雁声。芳时不宜忽,紫陌待暄晴。
古寺因山半翠微,跻攀危蹬上云扉。祇应秀色随秋吹,还似红尘染客衣。
子贱鸣弦方暇逸,渊明解绶已来归。吾侪幸得陪清览,相与优游养道肥。