天王峰南石室洞,怪特不与寻常同。石门巉岩天所凿,门内夷旷驱车通。
偃然灵穴邃且广,步履出没忘西东。其间异状多所类,悬乳往往成鼓钟。
龟头俯视露岩腹,寿与岁月应无穷。团团一窍透千尺,天使日月光来容。
洞前佛氏殿阁峻,相直气象增其雄。我为俗吏虽局蹐,所至安肯遗幽踪。
金华灵岩著于婺,每越疆境为游从。尝恨昔年之富川,便道不得寻龟峰。
尘怀不惬十馀载,每见图画加忡忡。去春来此路复过,篮舆暮触烟霭重。
纵观虽未尽吾兴,聊塞所欲平饥空。到官萍邑已逾岁,坐拥民事劳颛蒙。
滞祛敝革固用日,佳趣不暇先牢笼。称来公馀得兹洞,疏爽为我开情悰。
金华龟峰虽未及,此地有此为难逢。谩拈秃笔写白石,但记姓字于其中。
却登净宇祇独宿,蒲牢压旦还撞舂。归鞭遽去有馀约,后会结客临春风。
薄雾轻笼晓日黄,攀从旌旆到禅坊。坐怜古木荣枯惯,仰笑秋云聚散忙。
酒约覆盆分甲乙,诗成击钵互宫商。兴酣犹恨严闉逼,少促归鞭趁月光。
春来二十日,寒气尚棱棱。万甲殊未坼,新雷徒已曾。
山禽鸣瑟缩,道马足凌兢。节候无惊异,江南旧所称。
拥麾遥想陟崔嵬,骤喜清谈复屡陪。攀桂当年追远趾,偃藩今日仰高才。
如公闳博难淹外,顾我迂疏任傥来。相遇且宜忘倍道,暂同持酒赋层台。
留心不减汉张芝,体意俱完世学稀。下笔欲为来者法,临池时见古人非。
篇篇骇目神如电,字字凌虚势若飞。多谢公馀怜所好,璨然累幅遗珠玑。
西风吹叶影悠悠,行役江城旅思收。名慕荆州欣一见,道经鄱水爱三秋。
芙蓉欲蕊斜阳转,鸿雁初飞爽气浮。不用樽前苦相劝,斗筲唯恨怯觥筹。
溪外层楼入翠微,登临炎酷杳如遗。千山相掩云争出,万浪欲光风倒吹。
摆脱尘纷得危坐,牢笼清旷就新诗。短衣野老遥相目,应怪官閒亦有时。
布鼓微声强自信,两篇响答语惊人。连城自我忻怀宝,八字凭谁叹受辛。
岂为傥来轻有动,但能恬守即安贫。相期厚养忘多欲,莫似豚蹄祝满囷。
紫诏催还二月天,清台颁历涉三年。高文昔冠群儒首,异政今为两蜀传。
此日旌旄度危栈,何时舟楫济长川。笳铙渐远劳瞻望,犹想飞花傍祖筵。
真人无梦梦非真,自愧通宵所梦频。凶吉有来皆系命,岂须占讯复劳神。