望望蒲塘路,维舟第二桥。故人期陇晦,好会接云霄。
作合前时问,朋游隔日招。惟应就芳草,百里未嫌遥。
面垢发髼松,唇枯墨正浓。斯儿能造句,诸老弗愁庸。
早绿宜栽韭,晚青须种松。君侯不王谢,何所得优龙。
大块微尘积,团沙手自搓。水花求露少,山树出云多。
寸步皆由命,群经遍可歌。愿言珍此别,拭目望委它。
使君为月我为星,却为诸君放晚晴。祇可谈天说瀛海,不须想帝梦瑶京。
眼前瓜果新离土,脚下蓬蒿半掩城。问客尔从繁会至,筝琶何似席间清。
噫余瘦削不成影,见汝盈盈在上头。一世闺人齐下拜,八方园实竞前投。
移镫读曲行行怨,倚杖看云片片愁。病久可胜寒彻骨,颓然掩袂若为秋。
篮舆侧放山门下,我作山人尽一餐。芳树如闻啼鸟怨,残花犹恋去人看。
百年香火崇碑在,四海烟涛一剑寒。莫复殷勤为后约,还山古有万千难。
昔闻邗上题襟处,今过高斋得见公。江左文章诸老尽,淮南钟鼓几人同。
青天酒盏无弓影,夕照轩窗有绪风。一序深惭负滕谷,江关庾信尚西东。
范公堤上雨云黄,到海应无十里长。昼市乘湖卖鱼蟹,秋田杀草见牛羊。
盐官俸美高衙在,刺史城遥百姓忘。父老不忧民气悍,于今世乱失湘乡。
鲜鱼色色接芳樽,小病深衣对此温。便欲狂呼侪少长,可无佳咏负朝昏。
一从令子为兄弟,长使他乡役梦魂。安得买书千万卷,相将藜藿饱山槾。
三十为诗顾工部,登坛才气并诸昆。太行南下青归袖,淮水东流绿到门。
爱日林亭长萱草,好风裾佩结兰荪。人间此会真希有,珍重瑶篇异候论。