迢迢策杖上南台,北望清凉眼豁开。二片烟霞笼紫府,万年松径锁苍苔。
人游灵境涉溪去,我访真容踏顶来。前后三三知者少,衲僧到此费徘徊。
宝台高峻足穹苍,狮子遗踪八水傍。五色云中游上界,九重天外看西方。
三时雨泪龙宫冷,一夜风飘月桂香。土石尚能消罪障,何劳菩萨放神光。
北台高峻碧崔嵬,多少游人到便回。怕见目前生地狱,愁闻耳畔发风雷。
七星每夜沾峰顶,六出长年积涧隈。若遇黑龙灵懆者,人间心念自然灰。
中台岌岌最堪观,四面林峰拥翠峦。万壑松声心地向,数条山色骨毛寒。
重重燕水东南阔,漠漠黄沙西北宽。总信文殊归向者,大家高步白云端。
东湖水落露堤沙,舟过湖心藻荇斜。野径小桥穿竹巷,烟村疏柳间芦花。
新粳炊熟胭脂白,活鲫珍于丙穴嘉。饮散肩舆乘皓月,烛笼何用两行纱。
故碾迎朝日,高光眩晚霞。峰峦成地势,桑柘似人家。
柳叶依墙密,溪流刷石斜。土氓尊使者,再拜馈酥茶。
昔读旴川集,尝闻泰伯贤。新城文刻在,往事野僧传。
气格终惊俗,光芒合贯天。田翁不知价,只得十千钱。
五老机缘共一方,神锋各向袖中藏。明朝老将登坛看,便请横矛战一场。
鼓寂钟沉托钵回,岩头一拶语如雷。果然只得三年活,莫是遭他受记来。
乱云堆里数峰高,绝学高人此遁逃。无奈俗官寻住处,前驱一喝散猿猱。